[zaloguj się]
[pdf]

PODAROWAĆ (12) vb pf

Wszystkie samogłoski jasne.

Fleksja
inf podarować
praet
sg
3 m podarowåł
f podarowała
imperativus
pl
2 podarujcie
conditionalis
sg pl
2 m by podarował m pers
3 m m pers by podarowali

inf podarować (1). ◊ [fut 1 pl podarujemy.] ◊ praet 3 sg m podarowåł (7). f podarowała (1). ◊ imp 2 pl podarujcie (2). ◊ [con 2 sg m by podarował. ◊ 3 pl m pers by podarowali.] ◊ part praet act podarowåwszy (1).

Sł stp notuje, Cn s.v. poczesne, Linde także XVIII w.

Znaczenia
1. Obdarować [kogo] (9): Gdy przed miaſtem bylo/ Iozeff niedopuſcil onym ludziom ijdz s nijmi daléy/ ale podziękowawſſy ijm s tey dobrocij/ pożegnál ié/ s panią ſwą oſtatecżnie/ a oni podarowáwſſy ie/ do ſwégo miaſta wrocili ſie. OpecŻyw 30v; BielKron 441; [DramStp I 231; HistFort C8v, L].

podarować z czego (1): Aza mowiłem przynieśćie mi/ á zgoſpodárſtwá wáſzego podáruyćie [donate] mię? BudBib Iob 6/22.

podarować kim, czym (4): PaprPan Dd4; NiemObr 16; Iż tá/ któréy dánk dano/ mną [tj. Heleną] podárowáłá Piękna Wenus Paryſá/ że go chętnym znáłá. GórnTroas 60; [Hnet wypráwił trzech/ kthorym Lypolit dał tyśiąc złotych we złoćie/ áby tym podárowáli pánią świekrę Matkę Pániey młodey HistFort G6v]. Cf Zwrot.

Zwrot: »[czym] podarować boga« = złożyć dar ofiarny bóstwu (1): Wieńców tákże potrzebáć wielé nágotowáć/ Którémi przydźie wdźięcznie támże podárowáć Bogá domu onégo/ w którym ſye rodźiłá PudłFr 71.
a. Nagrodzić (1): Dedit singulis militibus binos florenos, Podárował káżdego po dwu złotych Mącz 25b.
b. Przekupić (1): Rzekł Iakob [do synów]/ iuż iáko ſie wam podoba cżyńcie/ iedźcie á kuṕcie dobrego zbożá/ á pieniądze pirwſze weźmicie/ á ſtároſtę podáruyćie/ Pánie Boże aby ná was łáſkaw był. BielKron 17v.

[podarować czym: Za tam zwolenników obaczy[my] Abo też strażą czym podarujemy, Za nam tylko do grobu otworzą DramStp II 359.]

2. Dać w darze (1):
Zwrot: »podarze podarować [komu]« (1): áza ſtácyią mamy od krolá álbo podárze podárował nam [donativum donavit nobis]? BudBib 2.Reg 19/42.
3. Przebaczyć [komu] (2): Bądzćie lepak ieden do drugiego dobrotliwi/ miłośierni/ łáſkáwie podárowywáiący ſobie/ iáko y Bog w Chriſtuśie złáſki podárował [condonavit] wam. BudNT Eph 5[4]/1[32]; [BudBib Col 3/13 (Linde)].
a. Zrzec się należności (1): Dwá dłużnicy byli v niektorego lichwniká/ ieden był dłużen denarzow pięć ſet/ á drugi pięćdzieſiąt. Ci gdy nie mieli cżym płáćić/ obiemá podárował [gratis donavit] BudNT Luc 7/42.

Synonimy: 1.,2. dać, ofiarować; 1.a. nagrodzić, zapłacić; 3. odpuścić, pofolgować, przebaczyć.

Formacje współrdzenne cf DAROWAĆ.

Cf [PODAROWANIE], PODAROWANY

KW