[zaloguj się]
[pdf]

POŁAPAĆ (10) vb pf

o prawdopodobnie jasne (tak w po-); oba a jasne (w tym w pierwszym 1 r. błędne znakowanie).

Fleksja
inf połapać
praet
sg pl
3 m połapåł m pers połapali
imperativus
sg
3 połapåj

inf połapać (3). ◊ fut 1 sg połapię (1). ◊ 3 pl połapią (2). ◊ praet 3 sg m połapåł (1). ◊ 3 pl m pers połapali (1). ◊ imp 3 sg połapåj (1). ◊ part praet act połapåwszy (1).

Sł stp notuje, Cn brak, Linde bez cytatu s.v. połapie.

1. Schwytać, pojmać (zwykle: wiele, wielu) [kogo, co (żywotne)] (10): RejZwierz 26v; Krol Boleſław kazał ty złodzieie w leſie połápáć/ ktorzy chodzili z dobythemi miecżmi po leſie BielKron 345v; RejPos 238; bo w innych źiemiách/ [...] ſkoro kto namniey co wyſtąpi/ álbo choć y nie wyſtąpi/ iedno że nań ieſt iákie podeyrzenie; to go wnet połápią GórnRozm B; Ktorych [więźniów] chytro połápał ná rży y ná zbożu. KmitaSpit B2v.

połapać komu (1): Iedni ſie vdáli zá bogáctwy a zá kupiectwy ſwemi/ [...] zápomniawſzy/ [...] opieki ſwiętey y opátrzności iego [tj. Boga]. A drudzy y ſługi mu połapáli/ á drugie pobili. RejPos 240v.

a. O zwierzętach: złowić (3): Wegnali [rarodzy] go [jeźdźca] do debrzy [tj. wąwozu]/ Więc nad nim latáli/ Drudzy áby wyiechał/ ieżdząc nań wołáli. Ten rzekł/ połápay ptaſzki pirwey kto ie wpráwiał RejFig Cc6v.
Przen (2): O roſkoſzneſz to Małpy tu po ſwiecie chodzą/ Co ná nie ći myſliwcy s tymi śidły godzą. A żadney w tym myſliwſtwie trudnośći nie máią/ Bo ie łácno połápáć gdy ſie pomotáią. RejWiz 47v; Ták też nędzne robacżki/ po ſwiátu goniemy/ A gdy nas też połápyą/ áni ſámi wzwiemy. RejZwierz 130.
b. Przyłapać na czymś [w czym] (1): ciebie w nieopátrznoſći twey w popędliwoſći połapię [apprehendam] HistAl C3v.
2. [Unieść, porwać (o wodzie) [co]: A z tych przewałow wielkie powodzi przychodzą a prędkie potoki wylewające z brzegow, a cokolwiek połapią, wszytko (z) sobą niosą PamJancz 146.]

Synonimy: 1. chwycić, jąć, pochwycić, poimać, pojąć, schwycić, ująć, ułowić, wziąć; a. połowić.

Formacje współrdzenne cf ŁAPAĆ.

KO