[zaloguj się]
[pdf]

POMOWA (7) sb f

Oba o jasne.

Fleksja
sg pl
G pom(o)w
A pomowę pomowy
L pomowie

sg A pomowę (4). ◊ L pomowie (1). ◊ pl G pom(o)w (1). ◊ A pomowy (1).

Sł stp notuje, Cn brak, Linde także XVII – XIX w.

Oskarżenie kogoś bez dowodu winy, oszczerstwo (7): BielKron 405v; Teraz acz sieła Pomowsię stało zaktoremi podobno te moie wskazania mogło by się zdac importunius. Iednak ato wzdy im zatym zaiazdem oglądasz ypostanowisz tym gruntowniey toswoie Starostwo. ActReg 93.

pomowa o co (2): Iacub ze Lwowa Napomową Matiſcha Rayeczkiego o krziwoprziſziąſtwo pogimani dobrowolnye [...] zeznal LibMal 1548/143v. Cf pomowa na kogo o co przez kogo.

pomowa na kogo o co przez kogo (1): O ſucceſſiey Syná Krolewskiego Włádisłáwá/ y o pomowie ná Krolową o cudzołoſtwo przez Witołdá. StryjKron 557.

pomowa czyja [w tym: G sb (2), ai poss (2)] (4): Mikołay Chrząſtowſki z domu Strzegomia wywołan [przez króla] iż miał na nie podeyrzenie o krolową Annę nieſłuſzne/ przez pomowę Witułtowę BielKron 385v; SarnStat 246. Cf »na pomowę [czyją]«.

Wyrażenie przyimkowe: »na pomowę [czyją]« (2): Pyotrek Zbrzezna na pomową Staniſlawa zgluchowa pogymani. LibMal 1543/75v, 1548/143v; [Ták iżby on złoczyńcá zá świádectwem dwu ábo trzech był ſtrácon/ Ale ná pomowę świádká iednego niema być trácon. BibRadz Deut 17/6 (Linde)].

Synonimy: obmowa, oskarżenie, osoczenie, posądzenie, posromocenie, potwarstwo, potwarz, sromocenie, urąganie, uwłoctwo, uwłoczenie, zelżenie, zesromocenie.

Cf POMOWIENIE

MN