[zaloguj się]
[pdf]

PONIEWOLENIE (1) sb n

-en-, -[ęn]-.

Oba o oraz pierwsze i drugie e jasne,

Fleksja
sg
G poniewoleniå
L poniewoleniu

sg [G poniewoleniå.] ◊ L poniewoleniu.

Sł stp, Cn, Linde brak.

1. [Przymus, nakaz:
Wyrażenia przyimkowe: »okrom poniewolenia«: Ale gdyby oſoba niektora/ oſobliwą doległość/ a obćiążenie miała/ prze ktoreby na ſumnieniu ſwem/ vſpokoyć ſię ſama niemogła/ może y ma tę ſamę obćięſzliwość/ okrom poniewolęnia/ słudze Kośćielnemu ziawyć UstKościel 113v.

»z poniewolenia«:

~ W przeciwstawieniu: »z poniewoleniå ... dobrowolnie«: ażeby [człowiek] nie dla właſnei chwały/ albo ſponiewolenia/ ale wſſyſtko co Zakon roſkazuie/ dobrowolnie/ s chući a miłośći ku ſprawiedliwośći czynił UstKościel 12. ~]

2. Gwałt, zniewolenie kobiety: Téy [Kammy] rozmiłował ſye Synorix. A iż iéy prośbámi vżyć nie mógł/ o poniewoleniu téż prożno miał myślić/ póki by był Sinátus [tj. mąż] żyw/ [...] dał potáiemnie Sinátá zábić. KochWz 138.

Synonimy: 1. mus, nakazanie, polecenie, przymus, przymuszenie, rozkaz; 2. gwałcenie, gwałt, zgwałcenie.

Cf PONIEWOLIĆ

MC