[zaloguj się]
[pdf]

POSĘPNY (3) ai

o jasne.

Fleksja
sg
mNposępny nNposępn(e)
pl
N subst posępn(e)

sg m N posępny (1). ◊ n N posępn(e) (1). ◊ pl N subst posępn(e) (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVIII w.

Ponury (3):
a. O ludziach: Smutny, poważny, mrukliwy; morosus Calag (1): Wnderlich. Dźiwny. Poſępny. Morosus. Calag 577a; [poſępny/ Tristis, morosus, difficilis. Volck Sss3].
b. O niebie: Zachmurzony (2):
Wyrażenie: »posępne niebo« [szyk 1:1] (2): Nebulosum coelum, Mgláne/ to yeſt poſepne [!] pochmurne niebo. Mącz 243b; Ze weſołego dniá/ widźieć nie mogę/ Ná wet [!]/ y nocna ćichość/ dawa trwogę. Niebá poſępne/ ocży/ á żal duſzę Rozlicżnie trapi GrabowSet M2.

Synonimy: pochmurny; a. niewesoły, ponury, smutny, zasępiony, zasępisty; b. dżdżowy, niepogodny, obłoczny, zachmurzony, zasępiony.

MN