ROZWAŻNY (58) ai
o prawdopodobnie jasne (tak w roz-); a pochylone.
comp rozwåżni(e)jszy (3).
Fleksja
| sg |
| m | N | rozwåżny, rozwåżni(e)jszy |
f | N | rozwåżnå |
n | N | rozwåżn(e) |
| G | rozwåżn(e)go |
G | rozwåżn(e)j, rozwåżni(e)jsz(e)j |
G | rozwåżn(e)go |
| D | rozwåżn(e)mu |
D | rozwåżn(e)j |
D | |
| A | rozwåżny |
A | rozwåżną |
A | |
| I | rozwåżnym, rozwåżni(e)jszym |
I | rozwåżną |
I | rozwåżnym |
| pl |
| N |
subst |
rozwåżn(e) |
| G |
rozwåżnych |
| D |
rozwåżnym |
| A |
subst |
rozwåżn(e) |
| I |
f |
rozwåżn(e)mi |
| n |
rozwåżn(e)mi |
| L |
rozwåżnych |
sg m N rozwåżny, rozwåżni(e)jszy (15). ◊ G rozwåżn(e)go (5). ◊ D rozwåżn(e)mu (3). ◊ A rozwåżny (1). ◊ I rozwåżnym, rozwåżni(e)jszym (4). ◊ f N rozwåżnå (3). ◊ G rozwåżn(e)j, rozwåżni(e)jsz(e)j (2). ◊ D rozwåżn(e)j (1). ◊ A rozwåżną (1). ◊ I rozwåżną (1). ◊ n N rozwåżn(e) (1). ◊ G rozwåżn(e)go (5). ◊ I rozwåżnym (2). ◊ pl N subst rozwåżn(e) (1). ◊ G rozwåżnych (6). ◊ D rozwåżnym (1). ◊ A subst rozwåżn(e) (2). ◊ I f rozwåżn(e)mi (2). n rozwåżn(e)mi (1). ◊ L rozwåżnych (1).
Sł stp, Cn brak, Linde XVIII w.
1.
O ludziach: podejmujący decyzję lub przystępujący do działania po uprzednim zastanowieniu się, kierujący się w życiu rozwagą, rozsądny, przezorny, przewidujący (23):
Ale rozważny cżłowiek ieſli ſie vda ná Rycerſki żywot/ tedy wſzytko rozmyſlnie/ roſtropnie/ trzeźwie/ w káżdey rzecży bacżeniem y vważeniem/ około ſiebie ſpráwuie. RejZwierc 144v;
Paulus Emilius thákże drugi Hetman Rzymſki/ ktory iuż był rozważnieyſzym á ná wſzem ſie rozumem ſpráwował/ gdy przyciągnąwſzy do Mácedoniey trefił bliſko ná ſpráwione woyſká. RejZwierc 149v,
77,
88,
91v,
142v,
155v.
W połączeniach szeregowych (2): Bo ćichy/ ſkromny/ á rozważny cżłowiek więcey ſpráwić y poſtánowić może oną nadobną á vkládną ſkromnoſcią ſwą zá godzinę/ niżli pirzchálec zá cáły dzień RejZwierc 139v, 145v.
Wyrażenia: »poćciwie rozważny« (
1):
A thák cżłowiek poććiwy á poććiwie rozważny ieſth iáko bláſk ſłonecżny co wſzytki kąty oſwieca RejZwierc 71v.
»roztropnie rozważny« (1): A ták bácżnemu á roſtropnie rozważnemu cżłowiekowi pilnie trzebá obacżáć/ y co od kogo bierze/ y co też prze kogo cżyni RejZwierc 99v.
Szeregi: »baczny a rozważny« (
1):
RejZwierc 99v cf »roztropnie rozważny«.
»mądry, (a) rozważny« (5): A thák mądremu á rozważnemu cżłowiekowi trzebá rozważáć y ſtany y cżáſy y co prze kogo cżynić/ y kiedy czo cżynić. RejZwierc 98v, 76, 160, 165v, 267.
»poćciwy a rozważny« (4): ABowiem poććiwy á rozważny cżłowiek á ſercá záwżdy wſpaniłego/ ieſth podobien ku onemu pięknemu drzewu miedzy drobną ſzeliną ſtoiącemu RejZwierc 143v, 71v, 119, 166. [Ponadto w połączeniu szeregowym 1 r.]
Przen (2):
Wyrażenia: »rozważne lata« =
starość (
1):
A Ták ty poććiwy káżdy cżlowiecże/ á zwłaſzcżá ktory iuż przydzieſz ku rozważnym látham ſwoim/ nie tráć ſobie márnie cżáſow ſwoich/ á nie vkraday ſobie żywothá ſwego poććiwego tymi zámotánemi ſpráwámi ſwiátá tego. RejZwierc 161v.
»rozważna starość« (1): Iáko mu pomknąć cżáſu Pan Bog racżył áż do rozważnieyſzey ſtárośći iego/ y iáko go w wielkiey ſławie s ſwiátá ziąć racżył/ śiłáby było piſáć o tym. RejZwierc 125v.
a.
W funkcji rzeczownika (2):
W połączeniu szeregowym (1): A ow poććiwy/ ćwicżony/ trzeźwy/ rozważny wżdy álbo bywał/ álbo cżytał/ ábo ſie záwżdy miedzy ludźmi pytał RejZwierc 143.
Szereg: »mądry a rozważny« (1): A to wſzytko mądremu á rozważnemu nic nie ſzkodzi/ bo tego [tj. języka] obycżáynie á z rozumem vżywa. RejZwierc 142v.
2.
O działaniach, cechach lub sytuacjach (35):
a.
Poprzedzony zastanowieniem się, przemyślany (7):
bo y naſrożſzy boiownik záwżdy tego obmija kto ſkromnie ſtoi/ bo záwżdy tego pilnieyſzy kto mu ſie ſprzećiwi. Abowiem iuż tháką rozważną ſkromnoſcią/ y inemi nadobnemi poſtępki/ iuż nie tylko młody ále y ſtáry śiłá ſobie y zwyciężyć y poſtánowić ſnádnie będzie mogł. RejZwierc 21.
W połączeniach szeregowych (2): RejZwierc 18v; Lecz przyśięgi prawdziwey/ ſpráwiedliwey/ rozważney/ á z dobrym rozſądkiem vczynioney/ nie tylko Bog nie zákázuie/ ále ią owſzem roſkázuie. WujNT 22.
Wyrażenia: »roztropnie rozważny« (
1):
Tu záſię trzebá máło o thym pomowić/ ieſliże go iuż Pan Bog ták ozdobić y poſtánowić będzie racżił/ iáko y tych cnot y tych ſwych y pomiernych y roſtropnie rozważnych poſtępkow ſwoich ſpokoynie/ pobożnie/ á záwżdy z weſołym vmyſłem y vżywáć ma/ y w tym iáko ſie záchowáć ma. RejZwierc 106v.
»rozważna sprawa« (3): Tedy cżytáiąc ony zacne/ mądre/ á rozważne ſpráwy onych zacnych przodkow náſzych/ ktorzy ieſzcże y dziś/ prze ſwe zacne á poważne ſpráwy/ iáko żywi miedzy námi ſłyną/ á pámięć ich nigdy vmrzeć nie może. RejZwierc 18v, 112v, 173.
Szereg: »rozmyślny a rozważny« (1): Iż prożná ieſt walká ná polu/ ieſli pirwey nie będzye rozmyſlne á rozważne poſtanowienie w domu. RejPos 334.
b.
Skłaniający do zastanowienia się, pouczający (14):
Bo piękne á rozważne ſłowá ſą iáko młoth/ á przerażáią áż do ſerczá cżłowiecżego. RejZwierc 81;
A ták poććiwa rádá á rozważna rozmowá tákiego cżłowieká ma być v ciebie y wdzięcżna y ták vważona/ iákobyś to ſobie y rozważał y w pámięć wbił RejZwierc 90v,
73,
91,
267v.
W połączeniu szeregowym (1): Bo znaydzieſz w iednych nadobną/ poććiwą/ rozważną/ y práwie prawdziwą rádę/ náukę/ y ćwicżenie. RejZwierc 84v.
Wyrażenia: »rozważne napominanie (
a. upominanie)« (
3)
A gdyż o to nic nie dbáią ći ktore Pan Bog y náukámi ozdobić y vbłogoſłáwić racżył/ áby piſániem ſwym álbo rozważnym vpominániem ſwym ludzi przeſtrzegáli z ich powinnośći RejZwierc A3,
78v,
267.
»rozważna przestroga« (1): Tákże też ći náſzy brácia/ gdy z nich pięknym vpominániem á rozważnemi przeſtrogámi then brud ich obycżáiow ſproſnych chcą odrzeć á w piękne ie obycżáie oblec/ tedj im to bárzo nie miło RejZwierc 105.
»rozważna rada« [szyk 2:2] (4): Ale gdzie ieſt rádá rozważna/ á ſpráwá ćwicżona/ więcey ieden rádą ſwą poráźić y ſpráwić może/ niżli ich wiele co nic nie vmieią. RejZwierc 163v, 23v, 84v, 163.
»rozważna sprawa« [szyk 1:1] (2): A tu pátrz/ iáko rozważna rádá á ſpráwá/ więcey cżáſem może niżli nawiętſza moc. RejZwierc 163, 23v.
Szereg: »poczciwy a rozważny« (1): Tákże ſie zábawiaj y náukámi pocżćiwemi á rozważnemi/ ktoreby w tobie nadobne cnoty á pocżćiwe obycżáie y ſtánowiły y polerowáły. RejZwierc 20v. [Ponadto w połączeniu szeregowym 1 r.]
c.
Wymagający rozwagi (3):
Ale cżłowiek vmyſłu wielkiego/ ktory ſobie przypadki ty Fortuny lekce waży [...]/ iedno iż ſie puśći ná rzecży rozważne [...]/ iuż on máło ſobie thych drobnych przypadkow od ſwiátá y od fortuny waży/ á máło ſie ná to rozmyſla. RejZwierc 22;
Bo mu fortuná wziąć nie może ſthałośći/ ſpráwiedliwośći/ pobożnośći/ poććiwośći/ á ná wſzem ſtátecżnego á rozważnego około ſiebie poſthánowienia. RejZwierc 134v.
Szereg: »rozważny a stateczny« [szyk 1:1] (2): Thákże y mądry á roſthropny cżłowiek/ gdy co rozważnego á ſtátecżnego zácżąć ma/ pirwey ma vważyć ſobie cel RejZwierc 22v, 134v.
d.
Powstały z rozwagi, świadczący o rozwadze; zawsze w wyrażeniach pleonastycznych w znacz. ‘rozwaga’ (11):
»rozważne baczenie« (
2):
Do kthorey [polskiej niedbałości] máło piorká potrzebá/ bo ſie iey iáſnie ocży káżdego przypátrzyć y vſzy przyſłucháć mogą/ kto iedno kęs iákiego rozważnego bacżenia v ſiebie ználeść będzye mogł. RejZwierc 182,
182.
»rozważny rozsądek« (1): A wybieráć ſobie wſzythko po ziarnku iáko pthaſzek wybiera mák miedzy gorcżycámi/ cżyniąc ſobie w głowie ſwey rozważny rozſądek/ y z obycżáiow y z rozlicżnych ludzkich przypadkow/ tákże y z náuk pocżćiwych. RejZwierc 21.
»rozważny rozum« (3): A ták trzebá mu pirwey záwżdy do rozważnego ſie rozumu vciec niżli co ma zácżąć álbo vcżynić RejZwierc 97v, 87, 88.
»rozważny umysł, rozmysł« [szyk 4:1] (3:2): A ták tu ſobie vważ co to ieſt rozważny vmyſł poććiwego cżłowieká. RejZwierc 81v, 88v, 100v, 149v, 168.
Szereg: »rozważny i poważny« (1): doſyć ieſt zacnych á poććiwych ludzi ná ſwiecie/ ktorzy [...] żywotow ſwych y obycżáiow ſwych poććiwych záwżdy rozmyſłem rozważnym y poważnym vżywáią RejZwierc 100v.
Synonimy: 1., 2. baczny, rozmyślny, roztropny; 1. obaczny, ostrożny, rozsądny.
Cf NIEROZWAŻNY, POWAŻNY
RS, ALKa