[zaloguj się]
[pdf]

POTRAPIĆ (6) vb pf

o prawdopodobnie jasne (tak w po-); a pochylone.

Fleksja
inf potråpić
praet
sg
3 m potråpił

inf potråpić (1). ◊ praet 3 sg m potråpił (5).

Sł stp, Cn brak, Linde XVI w. (jeden z niżej notowanych przykładów).

1. Zamęczyć wielu (przeważnie na śmierć) [kogo (pl) czym] (5): Káźimierz Kſiążę Opolſkie vżáłował ſie Biſkupá przyiął go á ná Ráćiborzu mu dał mieſzkánie y żywność. [...] Przeto Henryk obległ zamek Ráćiborſki/ ná kthorym głodem ie potrapił. BielKron 366.

W połączeniu szeregowym (1): [Janusz nad Krzyżakami męki wymyślał] drugie pocżwiertowáć/ popalić y rozmáitymi mękámi potrapić [kazał] BielKron 413.

Zwrot: »rozmaitemi mękami potrapić« (4): Zwalcżył też Dawid Ammonity y miáſtá ich pobrał/ lud rozmáitemi mękámi potrapił BielKron 71; wſzytki złocżyńce rozmáitemi mękami potrapił [Kazimierz]/ kthorzy byli przycżyną wnętrznych roſterkow BielKron 356, 373v, 413.
Szereg: »powiesić i potrapić« (1): pan Krákowſki Iáſzko z Melſztyná/ [...] s krolem poſpołu rádzili około vpokoienia kroleſtwá Polſkiego/ zwłaſzcżá od Ráytárow/ kthorych wiele poimawſzy ták ſláchty iáko proſthych/ powieſił y rozmáitemi mękámi potrapił BielKron 373v.
2. Pozabijać w walce [kogo (pl)] (1): Turcy mu [wojewodzie Stefanowi] ſzkodę cżynili w źiemi/ ále ich wiele potrapił ná picowániu s ćiaſnych kątow. BielKron 396.

Synonimy: 1. pobić, pogubić, pomęczyć, porazić, potłuc, potracić, pozabijać, umęczyć, zamordować; 2. pobić, porazić, potracić, pozabijać, zamordować.

Formacje współrdzenne cf TRAPIĆ.

Cf POTRAPIONY

MN