[zaloguj się]

POMĘCZYĆ (6) vb pf

o prawdopodobnie jasne (tak w po-).

Fleksja
inf pomęczyć
praet
sg
3 m pomęczył
impersonalis
praet pomęcz(o)no

inf pomęczyć (1).fut 1 pl pomęcz(e)my (1).praet 3 sg m pomęczył (3).impers praet pomęcz(o)no (1).

stp, Cn brak, Linde bez cytatu.

Pozbawić życia wielu przez zadanie wielu cierpień [kogo (pl)] (6): [cesarz Markus] Wiele pomęcżył Krześćiánow s przywodu odſzcżepieńcow. BielKron 149v, 223v, 346v; Po Philippiku [...] przyſzło Ceſarſtwo do Leoná trzećiego: ktory nie tylo kácerſtwo Obrázoborſkie wznowił/ ále dla niego wiele Greckich Kátolikow y kápłanow pomęcżył SkarJedn 197.

pomęczyć o co (1): Látá od národzenia Páná Kryſtuſá 253. DEcyus Ceſarz s Pánnoniey/ to ieſt/ z Węgier rodem/ wybran ná Ceſárſtwo od Rycerzow/ okrutnik wielki Krześćiáńſki. Ten to dał pomęcżyć ſwięte ludzi o ſkárby Filipowe/ ſwiętego Fábianá/ Korneliá/ Wáwrzyńcá/ Szcżepaná BielKron 152v.

Szereg: »pozabijać i pomęczyć« (1): Padł o ziemią S. Woyćiech/ á oni [prześladowcy] wołáli: co tu cżynićie? vćiekayćie ſtąd pozábijamy was y pomęcżemy prętko. SkarŻyw 355.

Synonimy: pobić, pogubić, porazić, potłuc, potracić, potrapić, pozabijać, zamordować.

Formacje współrdzenne cf MĘCZYĆ.

Cf POMĘCZONY

MN