« Poprzednie hasło: POWITY | Następne hasło: POWLEC SIĘ » |
POWLEC (18) vb pf
o oraz e jasne; w formach fut o oraz e prawdopodobnie jasne (tak w wlec).
inf | powlec |
---|
praet | ||
---|---|---|
sg | ||
3 | m | powl(o)kł |
imperativus | |
---|---|
sg | |
3 | niechåj powlecze |
inf powlec (2). ◊ fut 2 sg powleczesz (5). ◊ 3 sg powlecze (2). ◊ 2 pl powleczecie (1). ◊ 3 pl powloką (1). ◊ praet 3 sg m powl(o)kł (6). ◊ imp 3 sg niechåj powlecze (1).
Sł stp notuje, Cn brak, Linde XVII – XVIII w.
- 1. Wlokąc poprowadzić, ponieść, pociągnąć (2)
- 2. Zabronować (1)
- 3. Opóźnić, odwlec w czasie (2)
- 4. Pokryć warstwą czegoś
(13)
- a. Pociągnąć powierzchnię substancją barwiącą, pomalować (10)
- b. Obciągnąć, oblec (2)
- c. Wyłożyć czymś (1)
powlec kogo na czym (1): Bárzo tego blizko hárde niewiáſty/ iż pychę wáſzę [...] poniży P. Bog/ iáką pogáńſką niewolą. w ktorey was miáſto złotych kolebek ná koláſách [tj. prostych wozach] powloką. SkarKaz 580b.
powlec co za kim dokąd (1): Ale náſze niewiáſty mogą nośić miecże/ Niechay gi mąż zá tobą gdzie każeſz powlecże. BielSjem 22.
»powlec z wierzchu« (1): Ale ieſzcże chytrzey [przesyłają listy tajemne]/ ktorzy piſzą ná owych trzaſkách miecżowych/ álbo kordowych/ á dádzą Miecżnikowi powlec ſkorą z wierzchu BielSpr 49.
Synonimy: 3. omieszkać, opoździć; 4. okryć, pokryć; a. pomalować, postrychnąć.
Formacje współrdzenne cf 1. WLEC.
ALKa