| « Poprzednie hasło: PROZNOWAĆ | Następne hasło: PROZNUJĄC » |
PROZNOWANIE (190) sb n
proznowanie (97), prożnowanie (84), próżnowanie a. prożnowanie (9); proznowanie BierEz (3), KromRozm II, GliczKsiąż (5), KrowObr (5), Leop (3), OrzRozm, OrzQuin, KuczbKat, CzechRozm (9), SkarJedn (2), KochOdpr, KochWr, ZawJeft, GostGosp, GrabowSet (3), OrzJan (6), LatHar, WujNT (2), CiekPotr (2), CzahTr, GosłCast (2); prożnowanie BielŻyw, MurzNT, BielKom, RejWiz, RejZwierz, Prot, SienLek (3), RejAp, GórnDworz, RejPos (3), RejZwierc (12), RejPosRozpr, StryjKron, GórnRozm, Phil (2), SkarKaz (2), SkarKazSej (2); proznowanie : prożnowanie FalZioł (1:1), BielKron (3:4), KwiatKsiąż (8:3), Mącz (4:23), BielSpr (2:5), ModrzBaz (18:2), SkarŻyw (10:4), KlonWor (1:7).
pró- (22), pro- (17); pró- KochWr, ZawJeft, OrzJan (6), GosłCast (2); pro- MurzNT, OrzQuin; pró-: pro- Mącz (12:15); drugie o oraz a jasne, końcowe e pochylone.
| sg | pl | |
|---|---|---|
| N | próznowanié | próżnowaniå |
| G | próznowaniå | |
| D | próznowaniu | |
| A | próznowanié | prożnowaniå |
| I | próznowanim, próznowani(e)m | |
| L | próznowaniu |
sg N próznowanié (43); -é (3), -(e) (40). ◊ G próznowaniå (72); -å (66), -a (1), -(a) (5); -å : -a KrowObr (2:1). ◊ D próznowaniu (6). ◊ A próznowanié (24); -é (2), -(e) (22). ◊ I próznowanim (7) SeklKat, OrzQuin, KuczbKat, CzechRozm, KochOdpr, Calep, SkarKazSej, próznowani(e)m (4) GliczKsiąż, Mącz, RejAp, ModrzBaz. ◊ L próznowaniu (31). ◊ pl N próżnowaniå (1). ◊ A prożnowaniå (2); -å (1) ModrzBaz, -a (1) MurzNT.
Sł stp, Cn notuje, Linde XVII w. s.v. próżnować.
próżnowanie czyje [w tym: pron poss (5), G sb i pron (3)] (8): GliczKsiąż O5v; KrowObr 140; Leop Ez 16/49; RejPos 194, 260v; wżdybyś dármo nie licżył zegáru/ y zdałćiby ſie y dłuſzſzy dzień/ y dłuſzſzy żywot/ niżli w onym obrzydłym prożnowaniu twoim. RejZwierc 160v; ModrzBaz 20v; OrzJan 17.
W połączeniach szeregowych (25): CIiała [!] krwie niecżyſtey/ wilkoſci złych á zbytnich pełne/ wprożnowaniu/ w obżarſtwie/ w ſmilſtwie vſtawicżnem przebywaiącze/ ſą na ſkłonnieyſze ku zarażeniu powietrza FalZioł V 61; SeklKat G3, K4v, T; MurzNT 108v; Prácuy ná końſkich nogach chroń ſie prożnowánia/ Zbytnim koſztem vbyorow twarzy málowánia. BielKom C6v; Kłádą też zás inſſe przycżyny ſwey właſney głowy ná ty ktorzy w ſzkołach álbo w kolegiach myęſzkáyą/ żeby ſie nicżego dobrego nye vcżyli/ yedno proznowánya/ zuchwálſtwá/ lotroſtwá/ friyerſtwá/ á roſpuſty GliczKsiąż G6v; Leop Ez 16/49; Hyems genialis, Zymá która ku prożnowániu/ vżywániu y bieſiadowániu doſić czáſu ma. Mącz 144b, 45c, 115c, 472b, 49 lc; Słuchayże ty on nędzarzu co ten dzień ſwięthy obchodziſz obżárſtwem/ opilſthwem/ piſkániem/ bębnániem/ á márnym prożnowaniem. RejAp 11; RejPos 194; ModrzBaz 20v, 106v, 118; fráſunkom/ leniſtwu/ y proznowániu/ był [św. Bernardyn] nieprzyiaćielem SkarŻyw 460, 241; WujNT 719; SkarKaz 80a; CiekPotr 49; Tá byłá złość Sodomſka: hárdość/ náſycenie chlebá/ y doſtátek/ y prożnowánie: á iż ręki do nędznego y vbogiego nie śćiągnęli. SkarKazSej 705a, 705a.
W przeciwstawieniach: »proznowanie ... praca (11), robota (3), nauki, trudy« (16): też ty rzecży iáko polowanie/ ptakow/ y ryb łowienie w uſtawach Licurguſowych/ nie zá proznowanie ále za nauki młodziencżykow były pocżytane. KwiatKsiąż P2; Odum labore variare, Prożnowánie pracą przemieniać/ to yeſt/ część robić/ część prożnowáć. Mącz 475c; SienLek 10; RejZwierc B3, 157v, 221; Bo y tá cżłonkow cżłowiecżych rozmáitość/ nie ná proznowanie daná ieſt: ále iáko ptakom ſkrzydłá do latánia/ ták cżłowiekowi dáne ſą cżłonki do roboty ModrzBaz 37, 37 [2 r.], 106v, 118; gdy z pracey ſzkolney wyprzągł [św. Wojciech]/ á prożnowánia ſobie dopuśćił/ zá świátem ſię/ y iego prożnośćiámi vdał SkarŻyw 352; Phil S2; GrabowSet B4v; WujNT Bbbbbb2v; KlonWor 40.
Proznowánie w rychłą nędzę przywodzi. BierEz K.
»proznowania naśladować, naśladujący« = próżnować; otium imitans a. sectari Vulg [szyk zmienny] (1:1): Ktory ſpráwuię [!] źiemię ſwoię/ ná gie ſie chlebá/ ale ktory náſláduie proznowánia/ będzie pełen niedoſtátku. Leop Prov 28/19, Ez 21/23.
»gnuśne, leniwe proznowanie« = pingue otium Mącz (2:1): KwiatKsiąż Gv; Mącz 300b; Baw ſię pracą/ gnuśnego ſtrzeż ſię prożnowánia KlonWor 40.
»marne prożnowanie« (7): RejWiz 60v; RejAp 11; RejPos 194, 260v; to nieſzcżęſny cżłowiek/ czo iáko bydlę w márnym prożnowániu cżáſy ſwe ſproſnie tráći RejZwierc 160v, B2v, 160v.
»sobotn(i)e, sobot, szabatu proznowanie; szabat proznowania« = sabbatorum otium Vulg [szyk 6:2] (5:1:1;1): Leop Ez 21/23; RejPos 260v; [św. Paweł] odwodzi tylko ludzi od proznowánia onego ćieleſnego Sobotniego/ á przywodzi do odpocżywánia prawdziwego duchownego [...] ktore w świętobliwośći y ſpráwiedliwośći należy. CzechRozm 71, 72v, 99, 101, 101v [2 r.].
»lenistwo (a. leniwość), (i) prożnowanie« = desidia et otium, desidiosissimum otium, languor desidiaque Mącz [szyk 4:1] (5): Marcescere desidia et ocio, Od leniſtwá y Prożnowánia lecieć o ziemię. Mącz 209c, 258d, 379c; Calep 184b; OrzJan 48. [Ponadto w połączeniach szeregowych 4 r.]
»niedbałość a proznowanie« (1): kthorzy będąc kápłanmi/ kápłáńſtwá ſwego nye przyſtrzegáyą/ zá nyedbáłoſcyą á proznowányem ſwoim vtrácą práwá á dobrá kápłáńſtwá ſwego. GliczKsiąż O5v. [Ponadto w połączeniu szeregowym 1 r.]
»obżarstwo a prożnowanie« (1): s tegoż obżárſtwá á s prożnowánia nielza iedno ſie rozlicżne wrzody zámnożyć w nim muſzą RejZwierc 113v. [Ponadto w połączeniach szeregowych 5 r.]
»prożnowanie a (i) opilstwo (a. pijaństwo)« [szyk 1:1] (2): BielSpr 49; Zyẃ potem cżołá twego/ prawicą ſwą wierną. Wiáruy ſię prożnowánia/ y piiańſtwá przytym KlonWor 44. [Ponadto w połączeniach szeregowych 3 r.]
»prożnowanie a ospalstwo« (1): Nie mnimay też ábyć y owo leniſthwo do tego ſie nie przygodziło/ gdy chłop chodzi z nádętemi ocżymá/ z opuchłemi goleniámi od wielkiego prożnowánia á oſpálſtwá RejZwierc 157v.
»proznowanie i pieszczota« (1): Bo/ ktorym ſię więcey podoba proznowánie y pieſzcżotá niewieśćia [odum et mollicies]/ ktorzi ſię báwią rzecżámi cnoćie nieprzyſtoynemi/ [...] niech wiedzą/ że ſię od śláchetnośći przodkow ſwych wyrodźili ModrzBaz 42.
»prożnowanie i (a) pokoj« [szyk 2:2] (4): FalZioł V 49v; tym kthorzy ſą w ſzcżęſciu/ naiwięcey tych cnot potrzebá/ bo pokoy á prożnowánie/ wieldzy to ſą ſkaźcze cżłowecży. GórnDworz Hh3; RejPosRozpr c4; OrzJan 59.
»proznowanie, (i, a, ani) rozkosz (a. rozkoszne życie)« [szyk 4:3] (7): SeklKat Tv; wodzono ye [dzieci] ná rolą/ áby pirwſſych lat nye trawili w proznowányu a w yákyey roſkoſſy GliczKsiąż E5; [cesarz Arnolf wrogów] z Gálliey wypędził/ y podbił pod ſwą moc. S tego ſżcżęſcia vdał ſie potym ná roſkoſzne żyde y ná prożnowanie BielKron 172v, 258; BielSpr b4v; SkarŻyw 558; SkarKaz )(2v; KlonWor 33. [Ponadto w połączeniach szeregowych 3 r.]
»prożnowanie a rozpusta« (1): Nulla adeo ex re istuc fit nisi ex nimio ocio, To niskąd ynąd nie przichodźi yedno z próżnowánia á roſpuſty. Mącz 128a. [Ponadto w połączeniu szeregowym 1 r.]
»swawola a proznowanie« (1): Páná/ y Kmiotká/ y káżdego pod niebem cżłowieká/ ſwawola á proznowánie do vboſtwá przywiedźie GostGosp 42.
»proznowanie a zbytek« (1): pátrz iákie orſzaki Dármoiádow zá nimi/ ktorzy vſtáwicżnym Proznowánim/ á zbytkiem/ iáko wieprze tyią. KochOdpr C3. [Ponadto w połączeniach szeregowych 2 r.]
W przeciwstawieniu: »praca ... prożnowanie« (1): Káżde Woyſko s Sprace rośćie/ s prożnowánia mdleie y sſtárzeie ſie. BielSpr 36.
»prożnowanie i (a) pokoj« [szyk 1:1] (2): Mącz 192d; [Katon bronił Kartaginy przed spaleniem, mówiąc] zoſtawmy Cárthago w cáłośći/ ktora ieſt iáko ieden bodziec pobudzáiąc męże Rzymſkie walką ſwoią/ ku ćwicżeniu vſtháwicżnemu młodźi/ y ku wſzem Spráwam Rycyrſkim ſprawce Zwierzchne/ gdzie ieſli ią zágubimy ogniem/ vpádną Rzymiánie przes pokoy á prożnowánie BielSpr 39.
prożnowanie od czego (1): Vacatio omnium munerum, Próżnowánie od wſzech vrzędów. Mącz 472b.
Synonimy: gnuśność, lenistwo, leniwość, nierobotność, prożność.
Cf PROŻNOWAĆ
ZCh