[zaloguj się]
[pdf]

PRZYNĘTA (2) sb f

Fleksja
pl
N przynęty
G przynęt
I przynętami

pl N przynęty (1). ◊ G przynęt (1). ◊ [I przynętami.]

Sł stp, Cn brak, Linde XVII(XVIII) – XVIII w.

To, co zachęca, przywołuje; wabik; illecebra, illicium Modrz (2):

W połączeniu szeregowym (1): Málowánia nierządnośći pełne/ rozmowy y pieśni wſzetecżne/ towárzyſtwá z ludźmi wſzetecżnemi/ [...] Toć ſą wdźięcżne przynęty/ to przyſmáki ſmácżne/ to vćiechy roſkoſzne: ktore ſmysły ludzkie głaſzcżą/ ćiáłá zápaláią ModrzBaz 53v.

Wyrażenie: »jako przynęta wabiąca; [przynętą przywabiony]« (1): ModrzBaz 51v; [Ná tymże murze [w tureckim domu gościnnym]/ pośćiel ſobie śćielą. Naprzod roſpośćieráią kobierzec [...]/ śiodło zá poduſzkę/ ſuknią długą [...] w nocy ſię nákrywáią. Tákći ſen záſną/ ſnem żadnemi przynętámi nie przywabionym. BusLic 7v].

Synonimy: pobidka, pobudka, pobudzenie, podniata, podżoga, ponęta, wab.

sZCh