PRZYOZDOBIĆ (3) vb pf
Oba o jasne.
Fleksja
imperativus |
|
pl |
2 |
przyozdobcie |
fut 1 sg przyozdobię (1). ◊ praet 3 sg m przyozdobił (2). ◊ [imp 2 pl przyozdobcie.]
Sł stp, Cn brak, Linde XVII – XVIII w.
Przybrać ozdobnie, przystroić, udekorować, upiększyć [w tym: co czym (2)] (3):
BOG gdy Niebo, Ziemię ſtworzył/ Roźlicżnie ie przyozdobił: Niebo Słońcem y gwiazdámi/ Mieśiącem, y Plánetami. A źiemię záśię źiołámi/ Trawą, kwiećiem, y drzewámi ArtKanc V2;
[A ták w téy to chwalebnéy ſpráwie [na pamiątkę pokonania Geriona przez Herkulesa] o młodźieńcy/ Przyozdobćie ſwe głowy źielonémi wieńcy [cingite fronde comas VIII 274] VergKoch 224,
120;
StryjPocząt 283].
Przen (2) :
[[Eneasz do towarzyszy:] A teraz pochowaymy ćiáłá towárzyſkie [...]/ Idźćie/ á zácne duſze które gárdły ſwemi Tę oyczyznę nam dáły/ dáry oſtátniemi Przyozdobćie [decorate supremis muneribus XI 25] VergKoch 308.
]W przeciwstawieniu: »skazić ... przyozdobić« (1): Bo tym [zjednoczeniem wiary] áni wáſzey Kx. M. áni ſwoich zacżnych przodkow ſławy [dom Radziwiłłów] nie ſkaził/ ále ią przyozdobił: gdy obudwu dziádow ſwoich onych wielkich Hetmánow [...]/ iednę ná ſobie wiárę y zgodę ſtárowiecżną Grekow z Láćinniki vkazał. SkarJedn A6v.
a)
Uwielbić [kogo] (1):
Szereg: »przyozdobić i wywysszyć« (1): Moc moiá y chwałá Bog/ y zoſtał mi zbáwienim: ten Bog moy y przyozdobię go/ Bog oycá y wywysſzę go [Iste Deus meus, et tabernaculum faciam ei: iste Deus patris mei, et exaltabo eum]. BudBib Ex 15/2.
Synonimy: okrasić, przybrać, przyochędożyć, przyprawić, przystroić, upiększyć, wysmukować.
Formacje współrdzenne cf ZDOBIĆ.
Cf [PRZYOZDOBIENIE], PRZYOZDOBIONY
AĆ