przypuszczać do kogo, do czego (6): A wſzák ſam Pan Iezus dźiátki przyimował/ y vcżnie ſwe fukał iż ich do niego przypuſzcżáć niechćieli? CzechRozm 258v; Piſze dáley X. Arcybiſkup: Iż nie wſzytko wſzytkim obiáwiono być ma/ przykłádem Moyżeſzowym/ ktory ludu poſpolitego/ nie przypuſzcżał do mieyſcá ś⟨więtego⟩. NiemObr 83; SarnStat 1098. Cf Zwrot.

przypuszczać k(u) komu, ku czemu (3): á tákby tym portem Zmódzka Ziemiá, Kowno, y inné porzécżné miáſtá mogłyby niemáłą liczbą ſtátków adaugere y locupletare numerum nauium: iáko y Iſtulani, y ći którzy nád Dźwiną mieſzkáią ku Rydze przypuſczáiąc. SarnStat 1045. Cf Zwrot.

W przeciwstawieniu: »przypuszczać ... odpuszczać« (1): Mayą też być ćwicżeni [młodzieńcy] ktorym obyczaiem mayą ku ſobie przypuſzcżać przychodzące/ y ktorym odchodzące odpuſzcżać KwiatKsiąż D3v.

przypuszczać do czego (38): Kto mu [Jezusowi] jedno dufacż tu chczé Do ſwych zaſlug nas przipuſcza RejKup Sv; RejPos 300; Bo dla tego do Sákrámentow ludźi bez Pokuty á Spowiedźi nie przypuſzcżamy/ áby ſie káżdy do godnego pożywánia Sákrámentow przez Pokutę y Wiárę prawdźiwą przygotował. WujJud 166v, 182v, 222v; A gdyſz tedy Bog ſą [lege: sam] ieſt. Tedyć towárzyſzá niema A ieſli nie przypuſzcża nikogo do ſwey chwały. Tedyć y do ſobie náleżących ſpraw/ [...]/ pewnie nie przypuſzcża. BiałKaz Fv; A mámzerom [lege: mamzerów]/ to ieſt/ nierządnego łożá dziatek nie rad ćierpi [Bóg]/ przeto ich też do zgromádzenia Izráelá ſwego/ do dzieſiątego pokolenia przypuſzcżáć nie dał. CzechRozm 163, 72v; [obywatele] do żołnierſkiey służby/ gdy ſię ich wierność pokaże/ przypuſzcżay ModrzBaz 126v; w Ruſkim piśmie wylicżáią inne tákie Láćinſkie/ iáko oni mowią/ Ierezie. [...] Iż do ołtárzá niewiaſty przypuſzcżáią [katolicy]. SkarJedn 232; tym wielce grzeſzy [katolik]/ iſz do tego Sákrámentu [małżeństwa] niewiernego przypuſzcża SkarŻyw 153, 442 [2 r.], 460; CzechEp 208; W Iſzpániey tego/ kto ſię raz vpije/ nie tylko do prżyśięgi/ do świádectwá nie prżypuſczáią/ ále máią go zá nápoł czći odſądzonego/ á v was y pijáno prżyśięgáią ludźie. GórnRozm G2; ActReg 9; Phil R, S3; LatHar 186, 187, 203; [Żydzi burzyli się przeciw Pawłowi] iż nieobrzezáne y od związek ſtárego zakonu wolne przypuſzczał do łáſki Ewángeliey WujNT 521, 719, 730; Zygmunt piérwſzy wſzyſtko Ruſkié Kśięſtwo przypuſcza do wolnośći téy którą Polacy máią. SarnStat 1045, 39, 472, 1063, 1140, 1192; PowodPr 35, 39; SkarKaz 636a; kto Warchołá do iákiey Władzey kiedy przypuſzcza? CiekPotr 51; [InwMieszcz 1579 nr 223]. Cf Zwrot.

przypuszczać k(u) czemu (8): [Bóg] dlia Syna ſwego [...] Iuż tobie wſſytko odpuſſcża A k miłoſyęrdziu prżipuſſcża RejKup p8; Chce [Bóg] byċ Miłoſcziw każdemu [nędznikowi żałującemu swego upadku] A yuż mu wſſytko odpuſczą [!] A kłaſcze go ſwey przipuſczą [!] RejKup dd4, k7; Teżći Nouatus myał zá ſobą S. Páwłá/ gdy grzeſſne krzeſćiyány ku pokućye nyeprzypuſſczał. KromRozm I Mv; KromRozm III I8; Dał tu przykład Krol Alexánder/ wſzytkim Sędźiom/ áby obiedwie ſtronie ku wyſłuchániu rownie przypuſzczáli. GroicPorz aa4; RejZwierz 30v; ták káżdy małżonek ma mieć iedyną żonę/ á przy niey ták iáko y oná przy iednym mężu ſwoim/ ma záwżdy w káżdey potrzebie trwáć/ [...] obrácáiąc k niemu wſzyſtkę ſwą miłość/ [...] á nieprzypuſzcżáiąc ku tey miłośći nikogo innego KarnNap F3v.

przypuszczać na co (1): A drugi błąd onych/ ktorzy żadnych innych/ oprocz świętych á wybránych/ ná Seymy duchowne przypuſzczáć niechcą. WujNT 460.

przypuszczać do czego (4): Bo kiedy ták młodość ſwą pilnie będzyeſz rządzić/ Iuż ſie trudno tułáć maſz/ trudno maſz zábłądzić. A oſtátek przypuſzcżam do bacżenia twego RejWiz 63; RejZwierz A4, 18v; Tu iuż ia thobie więcey żadnych wywodow przed ocży twoie pokłádáć nie vmiem/ przypuſzcżam to do pocżćiwego bacżenia twego RejAp 198v.

przypuszczać komu, czemu (18): LibLeg 11/174v; Łaskawemu a mądremu baczeniu to WKM naszemu MP przypuszczamy. Diar 71; kthory [człowiek] poznawſzy ſrogość ſądu ſrogyego Bożego nád ſobą/ przypuſzcża wſzytko ſpráwiedliwośći Bożey/ á nie ludzkiey wymyſloney. LubPs bb2 marg, N3v, ddv; RejWiz 142; PAtrząc ná tę oſobę [Stanisława Maciejowskiego]/ w tym mi możeſz wierzyć/ Ze tu cnotę/ vprzeymość/ może korcem mierzyć. Iuż oſtátek przypuſzcżam/ twemu rozeznániu RejZwierz 53v; tę rzecż ná rosſądek przypuſzcżam káżdemu/ co tho [walki o koronę węgierską] wſzytkim Krześćiánom przynioſło BielKron 190v; SarnUzn C8; O miła pánno ſwięteſz to były ſłowá twoie/ [...] ábychmy w káżdych trudnoſciách náſzych/ [...] vcżyli ſie ich mocno: á wſzytko ábychmy przypuſzcżáli woley/ przeźrzeniu/ á opátrznośći Páná ſwego RejPos 272, 46, 270, 282; Ze w troy naſob wcżáſy ſwe v mniebyſcie mieli/ Iedno gdybyſcie ſámi ktemu ſie mieć chcieli. Wſzakżeć ia to przypuſzcżam wſzytko wáſzey woli HistLan D2v; Będąc w ſpokoynych kąćiech/ żeſmy nie ſwiádomi/ A ſiedzimy w pokoiu przes dawny czás ſámi. Więc chcem s poyſrzodká/ Wźiąć ledá pánká [na króla]. Co iuż wſzyſtko przypuſzczam káżdemu bácznemu/ Kto ſie ſłuſznie przypátrzyć będzie chćiał wſzyſtkiemu. MycPrz I [D], II A4, D; ActReg 83; [ListyPol I 1533/41; [ktoryś z waszych] uczyniwszy zmowę i pieniądze wedle zmowy wziąwszy, niechaj ten dopiro zapis wo⟨jewodzie⟩ podol⟨skiemu⟩ od pa⟨ni⟩ matki Waszej da, coż my to Waszemu baczeniu i zdaniu przypuszczamy. ListyPol II 1550/475, 1550/442].

przypuszczać k komu, k czemu (2): RejJóz G8; Bo my ſie otych pitamy co ye zdawna w Niebie mamy [tj. świętych zmarłych] Wſwych przigodach napomoczy ſłuzaċ yem też wedne w noczy A ták k Sądu przipuſcżamy Ieſli je mieċz ſprawnie mamy RejKup Aa.

przypuszczać na co (28): Diar 86; Bárzo wdzyęcżna pociechá wiernemu/ ktory thu wſzytki ſpráwy ſwe przipuſzcża ná łáſkę Páná Bogá ſwego. LubPs O2v marg; Wylicżánye kościołá ſwiętego co zá przeſládowánie ćirpi dla prawdi/ á wſzákoż to przypuſzcża wſzytko ná wolą Bożą. LubPs bb6 marg, B5v, bb6v marg; ták też y nápominánia ná rozſądek w práwie vczonych przypuſzczam. GroicPorz A3v; RejWiz 189v; RejZwierz A2, A3; Idź do Helkiaſzá Kápłaná nawyżſzego/ áby zebrał pieniądze znieſione do Koſćiołá Páńſkiego/ [...] A wſzákoż nie kazał im [rzemieślnikom] do rąk dáwáć pieniędzy pod liczbą/ iedno to przypuſzczáiąc ná ich wiárę. BibRadz 4.Reg 22/7; BielKron 183, 190v, 364; wſzytko nędzny cżłowiek przypuſzcża ná wolą á ná miłoſierdzie iego [Pana] RejPos 46v, 46 [2 r.], 46v, 48, 54v, 104 marg (10); CzechRozm 25v; PaprPan F2; KochDz 108; Compromitto – Przipuſzcząm na zdanie dobrich ludzi moię ſprawe. Calep 229b; CzahTr B4; [BielKron 1551 174; wſzytkie ſwe ſpráwy/ ná iego ſámego rozſądek przypuſzcżał PlutBBud M2].

Ze zdaniem dopełnieniowym [w tym z zapowiednikiem: to (3); jeśli ‘czy’ (2), zaimek pytajny (2), zaimek względny (1)] (5): To panie przypuſzczam k tobie Iako też maſz ważyć ſobie RejJóz G8; RejKup Aa; Tu przypuſzcżam ná rozeznánie káżdego/ co zá myſli w onych ludziech ná ten cżás były BielKron 364, 183; Ale ſobie nád wſzytko więcey przekłádáią [Kurzeńscy]/ Bogá y iego ſwięte ná wſzem roſkazánie/ A ták ia to przypuſzcżam ná was wſzytkich zdánie/ Ieſliż im w tym dawacie gáńbę PaprPan F2.

W charakterystycznych połączeniach: przypuszczać do [czyjego] baczenia (2), do rozsądku (2); przypuszczać [czyjemu, czyjej] baczeniu (3), łasce, opatrzności (3), przeźrzeniu (2), rozeznaniu, rozmyślaniu, rozsądkowi (rozsądku) (2), sprawiedliwości, miłosierdziu (wielkości miłosierdzia) (2), uważeniu, wierze, wolej (woli) (3), zdaniu; przypuszczać na [czyje, czyją, czyj] baczenie, na łaskę (3), na miłosierdzie (2), na opatrzność, na rozeznanie (3), na rozsądek (8), na wiarę, na wolą (10), na zdanie (2).

W przeciwstawieniu: »odrzucić ... przypuszczać« (1): Rozdźieloneć y rozne cnoty ſą Wiárá z Miłośćią/ á kto mowi ſámą Wiárą/ tedyć muśi Miłość odrzućić/ álbo ieſli miłość przypuſzcża/ muśi rzec że nie ſámą wiárą/ ále y miłośćią. WujJud 103.

przypuszczać po czym: Naprzod maſz go [sak na kuropatwy] pocżąć gęſto/ [...] á maſz go dziać wſzytko wkoło/ á przjpuſzcżáć y tu y owdzie po oku CygMyśl F4.

W przeciwstawieniu: »gubić ... przypuszczać«: A gdy pocżnieſz [narządzać siatkę pogrubną]/ maſz v iednego brzegá gubić oko/ á drugiego [lege: u drugiego] przypuſzcżáć/ [...] A gdy rośćiągnieſz/ tedy będzie iáko płot oko ná przećiwko oku CygMyśl F4v.