przyrzec co [= przedmiot przyrzeczenia] (20): i na to co przyrzekł gotowym śię być offiarował MurzHist Dv, N4v; LibMal 1553/177v; Dla bráciey y bliźnich twych przyrzekę pokoy wdzięcżny LubPs cc3v; Dic mihi hoc primum, potin est hic tacere, Przyrzecz mi to pirwey. Mącz 86a, 227a, 311b, 366d, 446a; Więc y ten też przećiwko Przykazániu temu grzeſzy/ ktory przyśięgáiąc obiecuie śie cokolwiek vcżynic/ gdyż wypełnić tego co przyrzekł niemyśli KuczbKat 290; Ma niepobóżné ludźi w nienawiśći/ Dobrym/ gdźie może/ pomocy dodawa/ A co przyrzécze/ by naćiężéy/ zyśći. KochPs 19; KochPam 84; Ad bona mobilia przyrzec nic nie moze bo nie widzi, post victoriam iako Zołnierza zdzierzeć ActReg 58; A co przyrzekł/ ná ſwey piecży ma ono/ Niechcąc/ by to fałſzem było rzecżono. GrabowSet H3v; LatHar 716. Cf przyrzec co ku komu; Ze zdaniem; Z połączeniem przytoczenia; »pod dobrą wiarą przyrzec«.

przyrzec co ku komu (1): Ia dla vaſzey dawney przyaſſny wſyſthkom tho vczinyl, y piſzalem theſz do vaſz thak abiſcze vyedziely yſz tho pewna rzecz kthoraſzmy kv vam przyrzekly LibLeg 7/68.

przyrzec komu (39): przirzekl mv thentho pyekarczik thu do poznanya przicz richlo. A polowiczą thich pyenyedzi yemu dacz LibMal 1550/155v, 1553/177v; LubPs dd2v; RejWiz 35v; Leop Iudic 15/12; BibRadz Luc 22/6; rácż wſpomionąć ná obietnice oycow náſzych/ ktorymeś przyrzekł przywieść ie do zyemie płynącey miod y mleko. BielKron 30v; Piſzą drudzy iż [Darius] ieſzcże był do końcá nie vmárł/ przeto prośił Alexándrá áby mu pocżćiwy pogrzeb vcżynił iáko krolowi/ żonę y dzyeći iego chował iáko ſwe właſne. Przyrzekł mu to Alexánder vcżynić/ y doſyć temu cżynił. BielKron 125v, 54v, 226v, 227v, 233, 312 (10); Fidem dextra data sancire, przyrzec komu co y dáć mu ná to rękę. Mącz 366d, 86a, b, 227a, 311b, 416d, 446a; A iuż ſie krwáwey burdy máło vmykáło/ Lecż ſie wżdy z łáſki Bożey wſzytko poiednáło. Gdy im Krol przyrzekł wſzytki pełnić Kondicie StryjWjaz C2v; PaprPan N2v; SkarJedn 136; StryjKron 6 [2 r.]; Ale pómni/ coś przyrzékł pięknéy Cecylijéy/ W ón czás/ kiedyś ná morze wśiádał do Szwecijéy. KochPam 84; zmowił ſię [Judasz] z árcykápłany/ y z vrzędnikámi/ iákoby go im wydał. y vrádowáli ſię/ y poſtánowili dáć mu z vgody pieniądze. y przyrzekł im to LatHar 716. Cf »pod dobrą wiarą przyrzec«, »słowo, słowem przyrzec«, »przyrzec sobie«.

przyrzec za kogo [= w czyim imieniu] (1): Przeto ná onym ſławnym ziechániu v Wiedniá/ przyrzekł [cesarz Maksymilian] zá ſię y zá pothomki ſnimi [tj. z Zakonem Panny Maryi] niebyć przećiw Krolowi Polſkiemu BielKron 231.

przyrzec przed kim (1): iż Krol przyrzekł być w pokoiu z Moſkwą gwoly [!] Ceſarzowi przed poſły iego. BielKron 416.

przyrzec na kiedy (1): Diem promissorum repraesentare, Nieco ná obiecány czás pełnić/ czinić doſić obiecániu ſwemu tego dniá ná który przirzekł. Mącz 431b.

cum inf (35): tedy towarzyſz iego zany [lege: zań] ſie ſtawił okrutnikowi y zaſtąpił iego dokądby zaſię nie przyſzedł. [...] á gdy ona godzina przyſzła gdy był przyrzekł ſtanąć, tedy on ſtanął BielŻyw 30; á iuż przirzekli daley do krakowa niechodzić na żadną poradkę ani prandikę do kxiędza Koleiey LudWieś A2; LibMal 1550/155v; MurzHist C4v; ROſpomni moy miły Pánie ná Dawidá ſługę thwego/ [...] Ktory był mocnie poprzyſiągł tákowy ſlub Pánu ſwemu/ A przyrzekł gi ſtale zdzyerżeć Bogowi Iákobowemu. LubPs dd2; BibRadz Act 23/21; Medea [...] powiedzyáłá mu [Jazonowi]/ ieſli mi przyrzecżeſz poiąć mię zá właſną żonę á chowáć mię pocżćiwie do śmierci/ damći náukę iż doydzyeſz złotego runá bez ſzkody ſwey y towárzyſzow ſwych. BielKron 54v; był [Frederik, książę rakuskie] w więzyeniu dwie lecie/ potym puſzcżon tym obycżáiem/ áż przyrzekł Ceſárſtwo puśćić. BielKron 186, 30v, 125v, 226v, 227v, 231 (14); Vadimonium facere quod et promittere dicitur, Przirzec ná náznaczony czás ſtánąć. Mącz 113d, 86b; á ia ledwe nie przyrzekę zayść troſzkę głębiey w miłość s thą nádzieią/ ábym ia theż thę ſłodkość nálazł tám/ gdzie drudzy gorzkość náyduią. GórnDworz C5; StryjWjaz A4v, C2, C2v; Potym Ceſarzowa zmowiłá ſię znieiákim Wigiliuſem Archidyakonem kośćiołá Rzymſkiego: obiecuiąc mu do Papieſtwá dopomoc/ iedno żeby iey przyrzekł Antymá przywroćić [na urząd patriarchy]. SkarJedn 136; ZapKościer 1581/20v; StryjKron 6 [2 r.], 150, 577; ArtKanc S, S3v; Obiecali Panowie y Posłowie to wszytko obmyslic aHetman się tez in Crastino ruszyc przyrzekł. ActReg 15.

Ze zdaniem dopełnieniowym [w tym z zapowiednikiem: to (2); że, iż] (4): Wſpomni ſobie nieborak iż Minerwá páni/ To mu byłá przyrzekłá miedzy rozmowámi/ Iż mu miáłá to dzyecię poſłáć ná rozmowę RejWiz 35v; Leop Iudic 15/12; BibRadz Act 23/14; Bo możnoby iym Biſkupſtwá y Opátſtwá niedáć/ áżby drzewiey przyrzekli/ że to dla Rzecżypoſpolitey dáruią. ModrzBaz 93.

Z połączeniem przytoczenia ze zdaniem dopełnieniowym [w tym z zapowiednikiem: to (1); iż, że] (2): Poprzyſiągł Pan wierną prawdę Dawidowi ſłudze ſwemu/ A ni w cżym go nie omyli ták iáko to przyrzekł iemu/ Iż ia ná ſtolicy twoiey z owocu żywotá twego/ Poſtáwię zacne potomſtwo k wiecżney chwale Boſtwá ſwego. LubPs dd2v; Wymawiałem ſie iey też s tego rozmáitemi przycżynámi/ á nawięcey tą iżem był w okowach. Potym przyrzekłá mi ſkoro Krol Sołtan przyiedźie że ćie wolnym od okow y od wſzytkiego vcżyni. BielKron 458v.

W połączeniu szeregowym (1): Solenniter stipulanti promisit, Yáwnie pytáyącemu yeſliby to álbo owo chciał trzimáć/ przizwolił/ obiecał/ przirzekł/ podyął ſie trzimáć. Mącz 416d.

przyrzec co [= przedmiot przyrzeczenia] (3): Fidem nostram facile tuebere, [...] Latwie ſie zoſtoyiſz przi náſzym przirzeczeniu/ álbo łatwie temu doſić vcziniſz coſmy zá cię przirzekli. Mącz 467d, 84a, 419b.

przyrzec komu (7): Cedo dextram, Day mi ná to rękę/ to yeſt przyrzecz mi. Mącz 84a; Quancunque ei fidem dederis praestabo, Cokolwiek mu przirzeczeſz zá mię/ trzimáć chcę. Mącz 419b, 41d, 84a; Oczko 13v; WIerz mi ći młodzikowie iuż wiedz pewnie ná nie/ Do cżego ie mieć zechceſz iać przyrzekę zá nie PaprPan R3v. Cf [»przyrzec za pokoj«], »przyrzec słowem«.

przyrzec za kogo (9): ZapWar 1550 nr 2665; Spondere pro aliquo, przirzeć/ ręczić zá kogo. Mącz 410a, 419b, 467d; Zábierz ſzáty iego kto ręcżył cudzego/ á kto przyrzekł zá obcą/ poćiędzay go. BudBib Prov 20/16; PaprPan R3v. Cf Ze zdaniem dopełnieniowym nawiązującym.

przyrzec za co (7): Nolo fidem meam interponere, aut fidem meam adstringere, Niechcę zá to przyrzec. Mącz 125d; Confirmator pecuniae desiderabatur, Niemieliſmy ktoby zá pieniądze przirzékł. Mącz 128c; Habeo polliceri, Mogę zá to przirzec. Mącz 192d, 41d; Naſnádniéy tedy do ćieplic obróćiém/ á zá poprawę przyrzeczém ówym/ którzy co ná wiérzchu máią/ iáko więc świérzb bywa/ kroſty/ wrzódy/ fiſtuły/ róże Oczko 13v; [O miednicę i nalewkę moję piszę do Hanusza, aby wydał w ręce W⟨aszej⟩ W⟨ielmożności⟩. Będzieli zapłaty chciał, możesz mu W⟨asza⟩ W⟨ielmożność⟩ za pieniądze i pewną zapłatę przyrzec, a ja cokolwiek przydz⟨i⟩e tak za srzebro jako za robotę, poślę pieniądze bez żadnego omieszkania. ListyPol II 1549/243]. Cf Ze zdaniem dopełnieniowym; [»przyrzec za pokoj«], »przyrzec słowem«.

Ze zdaniem dopełnieniowym [za to że] (1): Potym diszkurował otych ktorzy przy Maximilianie, ze kto zato przyrzecze, gdy im odpusczą, ze szkodzic nie będzie, takze gdy będą dołaski przypusczeni zeby zpokoiem siedzieli ActReg 4.

Ze zdaniem dopełnieniowym nawiązującym do dopełnienia dalszego w zdaniu nadrzędnym [za kogo że] (3): (nagł) Marćin Wilcżek Woyſki Lwowſki. (–) PErlat dość mężnie bronił co mu porucżono/ Swátigrodu áż zdrádą tám go ſtąd zlecżono/ Ia zá tego [tj. Marcina Wilczka] przyrzekę gdyby przyſzło ktemu/ Zeby on ſwym dowćipem lepiey zdolał temu. PaprPan C4v, Dv; KROL AVGVST ſławnéy pámięći, pomniąc ná to, będąc bárzo w młodych lećiéch ná króleſtwo obrány y podwysſzony, że zań przyrzékł oyćiec iego Zygmunt ſtáry, że miał poprzyśiądz y doſyć vczynić oycowſkiéy y ſwoiéy przyśiędze/ [...] ſtárał ſie o to, áby to wykonał, y ku exequutiiéy przywiódł, ná co byl obowiązan. SarnStat 100.