»obłudą się [z kim] obchodzić« (1): [X.K.] ná Bogá y Chriſtuſá ſyná iego potwarz we włocży: zádáiąc mu to/ żeby ſię z ſzátánem nie ſzcżyrze/ ále obłudą iákąś y chytrośćią obchodzić miał CzechEp 203.

»obłudą postępować« (1): Bogći prawdźiwy nie ieſt iáko cżłowiek [...] nie ieſt ták płochy y lękliwy/ żeby mu trzebá chytrośćią/ fortylem/ obłudą przećiw ſzátánowi/ iáko ſię ſzátan obchodźił z rodźicámi náſzymi/ poſtępowáć CzechEp 204.

»obłudy używać« (2): niektorzy z wáſzych/ y wedle náſzego zakonu/ y wáſzey Ewánieliey żyć/ chcą. Ale to ábo z głupſtwá y nieumieiętności/ czynią/ ábo iákiey obłudy w tey mierze vżywáią. CzechRozm 83, 252.

»obłuda dyjabelska« (3): ono nabożeńſtwo/ nieieſt nabożeńſtwo prawdziwe/ ále ieſt obłudá y zdrádá Dijabelſka KrowObr 94, 210, 216v.

»obłuda faryzajska« (1): Obłudamći to Fáryzáyſkim mnichowſkim przyſtoi co inſzégo w ſercu táić/ á co inſzego vſty mowić CzechEp 209.

»obłuda ludzka« (1): Then vbior znácży nieſpráwiedliwość/ obłudę/ y obrzydłą á mierźioną mądrość ludzką BibRadz II 138b marg.

»szczera [= oczywista], żywa obłuda« [szyk 2:1] (2:1): WujNT 27; Mniemána ſpráwiedliwość ſzczera obłudá. SkarKaz 349a marg; Cnoty pełno w poſtáwie/ po wiérzchu wſtydliwéy/ Poyźrzy dáléy/ dość zdrády/ y obłudy żywéy. GosłCast 30.

»obłuda zdradliwa« (1): ſmutek przy wiecżerzy oſtátecżney/ piąćią oſobliwie rzecży Pánu ćięſzki to ieſt obłudą zdrádliwą Iudaſzową/ poſwarkiem Apoſtolſkim o przednieyſze mieśce [...] LatHar 315.

»hypocrisis i obłuda« (1): [Pan gani te] ktorzy ſtroią poſtáwę poſzczących/ choć nie poſzczą: co ieſt hypocriſis, y ſzczera obłudá. WujNT 27.

»kłamstwo i obłuda« (1): Zali y Piotr ś. nie zábił dla kłamſtwá y obłudy Anániaſzá z Záfirą żoną iego? CzechEp 47. [Ponadto w połączeniu szeregowym 1 r.]

»obłuda i sykofancyja« (1): Rrzućiwſzy [!] okiem przed ſię á potym záś záſię/ Obacżyſz co zá ludźie náſtáli w tym cżáſie. Wnet w nich vyźrzyſz obłudę y ſykofáncią/ Z ktory dźiś iáko wieprze z żyru właſnie tyią. CzahTr D.

»obłuda i zdrada« [szyk 6:1] (7): Izali to nieieſt wielka obłudá y zdrádá/ nazywáć ſie ſlugą nád ſlugámi Bożymi/ á przedſię wſzyſtkim mocą roſkázowáć? KrowObr 6v, 94, 115v [2 r.]; TRzáśni/ Pánie/ piórunem [...] Tákié/ co tylko język prawdźiwy ſwóy máią/ A ná ſercu obłudę v zdrádę chowáią. PudłFr 26; LatHar 262; GosłCast 30. [Ponadto w połączeniach szeregowych 4 r.]

~ W przeciwstawieniu: »pod obłudą ...istą prawdą« (1): ieden tylko ieſt ktory ſię ſtał cżłowiekiem/ á to nie oćiec/ áni poćieſzyćiel/ ále ſam ſyn: nie mnimánym ſpoſobem/ áni pod obłudą ále iſtą prawdą. CzechEp 248. ~

»z obłudą« (1): Lecż/ ná ſzyi ma ćięſzkie iárzmo/ duſzá [...] Zá ſwoie miłe ſkárby przedſięwzięte/ Zdrádne nádźieie z obłudą przyięte, GrabowSet P4.

»obłuda kacerska« (1): RejPosRozpr c cf W przeciwstawieniu.

»marna obłuda« (3): A iż ſwiát tá márna obłudá ieſt ták odmienny/ iż záwżdy ſie iáko burzliwe morze kołyſáć muśi/ á nigdy ſpokoyny być nie może RejZwierc 150, 116v, 270.

»mizerna obłuda« (1): O mizerna obłudo o żywocie zdradny/ Toć ná twoię powinność nie pámięta żadny. RejWiz 65.

»nędzna obłuda« (1): RejZwierc 167 cf »doczesne obłudy«.

»omylna obłuda« (2): Świát ieſth omylna obłudá. RejZwierc 150 marg, Bbb2v.

»pokryta obłuda« (1): któż tákowi ieſt/ któryby to wáſzé przymiérze rádniéy przymiérzem názwáć miał/ niżeli pokrytą obłudą OrzJan 113.

»obłuda świata« [szyk 2:1] (3): (nagł) Do dobrych towárzyſzow. (–) WIęc wy też dobrzy brácia cochmy tu bywáli/ A tey ſwiátá obłudy ſpołu vżywáli/ Rozmyſlaycie wżdy cżáſem ná co wam też ma przyść/ Bo wiem krotko y długo pewnieć wam też tám być. RejZwierc [272]; KochMRot C; WujNT 155.

»obłudna obłuda« (1); A ták nic ſie ty nie przećiw tey obłudney obłudzie tey nędzney fortunie/ á cięgni ſie zá oycem ſwym niebieſkim RejZwierc 178v.

»mni(e)mać być (a. żeby była) obłudę (a. obłuda)« [szyk zmienny] (4): OpecŻyw 54; Pothym gdy vyrzeli ludźi przy nich białe ſobie nie rowne/ mnimali być jakie fántázmy nocne/ tho ieſt obłudy BielKron 450, 460; A oni vyrzawſzy go chodzącego po morzu/ mniemáli żeby byłá obłuda [putaverunt phantasma esse] WujNT Mar 6/49 [przekład tego samego tekstu OpecŻyw].

»ku obłudzie podobien« [szyk 1:1] (2): co naſz Pan vdziáłał/ Iż w náſze towárzyſtwo dał: Cżłowieká táko żádnego/ Ku obłudzie podobnego. BierEz A4v; RejRozm 406.

»obłudy zdradliwe« (1): Sny od nas oddal ſzkodliwe/ Nocne obłudy zdrádliwe LatHar 63.

»fantazma abo obłuda« (1): [w polemice o narodzeniu Chrystusa] Co wſzytko y piſmu świętemu [...] y prawdźiwemu pocżęćiu y rodzeniu cżłowieká prawdźiwego Iezuſá Chriſtuſá ieſt ná odpor. Bo ſię to tymi baykámi wygładza: á fántázmá ſię iákieś ábo obłudá miáſto niego wprowádza CzechEp 149.

»myśl i obłuda« (2): ſny pochodzą z napełnienia ciała, albo z wyprożnienia, cżaſem zmyſli przeſzłey, cżaſem z obłudy, cżaſem z myſli y z obłudy ſpołem GlabGad L4.

»obłuda abo pokusa« (1): gdy tá ſwięta pánná byłá zátrwożoná/ vźrzawſzy onego Anyołá [...] mnimáiąc áby iáka obłudá ábo iáka pokuſá do niey przyſzłá RejPos 269v.

»obłudy a strachy czartowskie« (1): Ieſzcże też obłudy á ſtrachi cżartowſkie zrzuczaią ludzie ſpiące z ław albo z łoż MiechGlab *5v.

»obłuda i zmamienie« (1): A przeſto ieſt/ to obłudá y zmamienie ludzkie/ co piſzeſz/ iż Piotr Swięthy był pierwey w Rzymie Papieżem/ á niſſli do Rzymá przyiechał Páweł Swięty. KrowObr 21v.