[zaloguj się]
[pdf]

ODCZYNIĆ (1) vb pf

o prawdopodobnie jasne (tak w od-).

Fleksja
conditionalis
pl
1 m pers bychmy odczynili
con praet
sg
1 m bym był odczynił

[fut 3 sg odczyni.] ◊ con 1 pl m pers bychmy odczynili. ◊ [con praet 1 sg m bym był odczynił.]

Sł stp notuje, Cn s.v. odczarować, Linde XVI – XVII.

Odwzajemnić uczynek: expiare, recanere, recantare Cn:

odczynić komu: Dla tegoſmy wtárgnęli á przyſſli żebyſmy ięli á związáli Sámſoná/ ábychmy mu odczynili [ut ... reddamus ei] to co on przećiwko nam vczynił. Leop Iudic 15/10; [Bowiem kożdy ma pomnieć: Co ia tobie dźiś vczynię/ odczyni mnie drugi zá iutro. BzowRóż 106 (Linde)].

[odczynić co czym: vſtáwicznie mi tkwiáło w ſercu/ iakbym był táką vczynność/ iákimżekolwiek czynem odczynił. BzowRóż A2 (Linde).]

Ze zdaniem dopełnieniowym: Leop Iudic 15/10 cf odczynić komu.

[Zwrot: »sowicie [co] odczynić«: W zákámiáłym ábowiem ſercu twoim/ twárdo wyryta ieſt nienawiść okrutna przećiw niewinnemu: ktory (chceſz/ niechceſz) záſádźi ná obłokách ſwoy trybunał ſpráwiedliwy/ y tám poważywſzy ná ſłuſzney wadze coś mu záczynił/ ſowićieć to wſzytko odczyni. BzowRóż 70 (Linde).]

Synonimy: nagrodzić, oddać, oddarować, oddziałać, oddzielać, odgeltować, odpłacić, odpłacić się, odpowiedzieć, odsłużyć, odwetować, zawetować.

Formacje współrdzenne cf CZYNIĆ.

DDJ