[zaloguj się]
[pdf]

OFIARNIK (57) sb m

ofiarnik (56), ofiernik (1) Calep.

-ff- (43), -f- (14).

o prawdopodobnie jasne (tak w ofiara); -a- (48), -å- (8); -a- : -å- BudBib (34:6), BudNT (3:2); ofiernik z tekstu oznaczającego é niekonsekwentnie.

Fleksja
sg pl
N ofiarnik ofiarnicy, ofiernikowie
G ofiarnika ofiarnik(o)w
D ofiarnik(o)m
A ofiarnika ofiarniki
I ofiarniki(e)m ofiarniki, ofiarnikåmi
V ofiarniku

sg N ofiarnik (11). ◊ G ofiarnika (7). ◊ A ofiarnika (3). ◊ I ofiarniki(e)m (5). ◊ V ofiarniku (1). ◊ pl N ofiarnicy (13), [ofiernikowie]. ◊ G ofiarnik(o)w (6). ◊ D ofiarnik(o)m (2). ◊ A ofiarniki (4). ◊ I ofiarniki (4), ofiarnikåmi (1); -i : -åmi BudBib

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVI w. (jeden z niżej notowanych przykładów).

Kapłan; sacerdos PolAnt, Modrz; immolator Calep, Cn; liturgus Cn (57): Immolator – Offiernik. Calep 508b.
A. W kulcie Boga judeo-chrześcijańskiego (52): To ieſt/ co inſzy kapłanem zową to ia offiarnikiem. BudBib b4; Bo ieſli onego ſłuſznie papiernikiem zowiemy/ kto papir robi á cżemu też onego offiarnikiem nie nazwać/ kto offiary ſprawował? BudBib b4, b4 [2 r.]; A ták poſtáremu przekłádam/ Sacerdos kápłan/ á nie ofiárnik áni ofiárownik WujNT przedm 22, przedm 8.

ofiarnik czego (1): WujNT 456 cf Szereg.

Szereg: »kapłan abo ofiarnik« (2): Kápłany [Act 14/22].) Po Graecku πρεσβυτέρους [...] ktorym imieniem ták piſmo święte iáko y ſtárſzy Doktorowie názywáią kápłany ábo ofiárniki nowego teſtámentu. Bo ná początku kośćiołá Chrześćijáńſkiego/ ſtrzegli ſię Apoſtołowie/ imion vrzędow zakonu ſtárego/ chcąc pokázáć rożność oboiego zakonu: przetoż woleli przełożone duchowne zwáć páſterzmi ábo Biſkupámi (to ieſt dożorcámi) ábo presbyterámi (to ieſt ſtárſzemi) á niżli kápłany ábo ofiárniki: by kto nie rozumiał/ żeby ieſzcze Aaronowe ofiáry ſpráwowáć mieli. WujNT 456.
a. W judaizmie Starego Testamentu; cultrarius, victimarius Cn (41): Y weſzli ofiárnicy do domu Iehowy áby iy ocżyśćili BudBib 2.Par 29/16; A (ták) rzezáli bydło/ á wziąwſzy ofiárnicy krew/ kropili nią ná ołtarz BudBib 2.Par 29/22; á będą cżynić offiárnicy cáłopalenie iego/ y dziękowne (offiáry) iego BudBib Ez 46/2, 1.Par 16/39 [2 r.], 2.Par 29/21, 24, 1.Esdr 3/2, 8/15 (13); BudNT Hebr 7/10[20], 12[23]; iż Bog ták był źiemię ludowi podźielić roſkazał/ żeby Kśiążęćiu przeſtroną cżęść polá/ wſzákże nie wſzytkę dano/ bo y Offiárnikom y káżdemu z oſobná pokoleniu/ oſobne cżęśći źiemie pewnemi gránicámi zámierzyć y zágránicżyć kazał. ModrzBaz 48, 10 marg, 17.

W połączeniu z imieniem [zawsze: imię + ofiarnik] (10): przećiwko ktoremu ſprzyſięgli ſię słudzy iego/ mſzcżąc ſię krwie ſyná Ioiady offiárniká/ y zabili go BudBib 2.Par 24/25; A przed tym El-iaſzyw offiárnik był przełożonym w gmachu domu Bogá náſzego BudBib 2.Esdr 13/4, 2.Esdr 13/13, Ier 21/1, 29/25, 26; Abowiem á dla cżegoż inſzego Eli Offiárnik y z ſynmi ſwemi był od Bogá ſkaran ModrzBaz 10. Cf »ofiarnik na(j)wyższy«.

W połączeniach szeregowych (6): Oznáymuiemy też wam/ iż ná wſzytki offiarniki/ y Lewity/ śpiewáki/ wrotne/ Netyny/ y (inne) sługi domu tego Bogá/ poboru/ cłá y dáni zákłádáć niemaćie. BudBib 1.Esdr 7/24; Krolowie náſzy/ kſiążętá náſze/ offiárnicy náſzy/ y oycowie náſzy nie cżynili (doſyć) zakonowi twemu BudBib 2.Esdr 9/34, 1.Esdr 3/12, 2.Esdr 2/16, 9/32, 38.

Wyrażenie: »ofiarnik na(j)wyższy, wielki, przedniejszy« [w tym: w połączeniu z imieniem (3)] = arcykapłan; sacerdos magnus PolAnt; summus pontifex Modrz [szyk 3:2] (2:2:1): Hetman trzećiego woyſká na trzeći mieſiąc Benáiahu ſyn Iehoiady ofiárniká przednieyſzego BudBib 1.Par 27/5; Y Vkazał mi Iehoſzuego offiárniká wielkiego ſtoiącego przed án-iołem Iehowy BudBib Zach 3/1, I 419a marg, Zach 3/8; Niebierzćie zapłáty [...] zá to áby ſię mężoboycá do domu wroćił/ pirwey niżliby nawyżſzy offiárnik vmárł ModrzBaz 79.
Szeregi: [»kapłan, ofiernik«: Iże oni Aarońſcy Kápłani/ ofiernikowie/ do cżáſu byli poſtánowieni GilPos 315v.]

»ofiarnik i (a) lewita« = sacerdos et levita PolAnt [szyk 2:1] (3): A (ták oni) Lewitowie ſtánęli z inſtrumenty muzyki Dawidowey/ y ofiárnicy z trąbámi. BudBib 2.Par 29/26, 1.Esdr 3/8, 10. [Ponadto w połączeniach szeregowych 3 r.]

»od proroka aż do ofiarnika« (1): á od proroká áż do offiárniká [a propheta, et usque ad sacerdotem] káżdy cżyni kłamſtwo. BudBib Ier 6/13. [Ponadto w połączeniu szeregowym 1 r.]

»ofiarnik i sługa boży« (1): Niech płácżą offiárnicy y słudzy Boży [sacerdotes Deique ministri]/ á niech mowią: Miey Boże bácżność ná twoie ModrzBaz 114.

b. W chrześcijaństwie, o Chrystusie (3):

W połączeniu szeregowym (1): A wy kim mię mowićie być? Odpowiedáiąc lepák Piotr rzekł. Chriſtuſem Bożym (marg) Al. námázáńcem/ To ieſt Krolem offiárnikiem y prorokiem. (–) BudNT Luc 9/20.

Wyrażenia: »ofiarnik według porządku Melchisedeka« = sacerdos secundum oridnem Melchisedec PolAnt (2): Ty offiárnik ná wieki/ wedle porządku Melchiſedeká. BudNT Hebr 7/11[21], Hebr 5/6.

»ofiarnik na wieki« = sacerdos in aeternum PolAnt (2): BudNT Hebr 5/6, 7/11[21] cf »ofiarnik wedle porządku Melchisedeka«.

B. W kultach pogańskich i w odszczepieństwach od judaizmu zawierających elementy pogańskie (4):

W połączeniach szeregowych [zawsze: czyj] (2): Iáko wſtyd złodzieiá gdy go zaſtáną/ ták ſię záwſtydzą dom Izráelow/ ſámi/ (y) krolowie iych/ kſiążętá iych/ y offiarnicy iych/ y prorocy iych. BudBib Ier 2/26, Ier 32/32.

Wyrażenie: »przedniejszy ofiarnik« (1): Wſzytcy też przednieyſzy offiárnicy y lud poſpolity wielce zgrzeſzyli wedle wſzech obrzydłośći pogáńſkich BudBib 2.Par 36/14.
Szereg: »ofiarnik albo czarownik« (1): tám Wurſchait ich/ to ieſt ofiárnik/ álbo ráczey Czárownik/ weźmie gárniec piwá/ á podniowſzy go wzgorę/ prośi Bogá Pergrubiuſá StryjKron 160.

Synonimy: A. duchownik, duchowny, kapłan, obietnik, prezbiter; b. ksiądz, pop; B. kapłan.

Cf OFIARCA, OFIAROWNIK

AŻ