[zaloguj się]
[pdf]

ROZKWILIĆ (7) vb pf

rozkwilić (6), rozkwielić (1); rozkwilić RejJóz, Mącz, GórnDworz, KochPs, RybGęśli, KlonFlis; rozkwielić BielKron.roz- (4), roſ-, ros- (3).

o jasne; kwielić z tekstu nieoznaczającego é.

Fleksja
inf rozkwilić
praet
sg
3 f rozkwiliła
conditionalis
sg
3 m by rozkwilił

inf rozkwilić (2). ◊ fut 3 sg rozkwili (2). ◊ 1 pl rozkwil(e)m (1). ◊ [praet 3 sg f rozkwiliła.] ◊ con 3 sg m by rozkwilił (2).

Sł stp, Cn brak, Linde XVIII w.

1. Pobudzić do płaczu, wzruszyć [kogo, co] (6): Boć gdyć ſie ſnadz ſwiat nawięczey ſmieie Nigdy nie bądz beſpiecżney nadzieie Vyrzyſz w krotcze iż po małey chwili Nie iednego więcz marnie roskwili RejJóz Q4; Ieſliby też chćiał [król Ferdynand] co gwałtem ſemną pocżynáć/ co zá cżeść otrzyma/ gdy dziećię w pieluchách roſkwieli/ albo ſie na wdowi ſtan wezbroię bierze. BielKron 311v; GórnDworz Y7; A we mnie ſerce/ y śiły táią. A niebył/ kogoby móy rzewny płácz rozkwilił/ Nie był/ ktoby mię ſłowkiem pośilił KochPs 101; RybGęśli C4v; KlonFlis F3; [Ktora [śmierć] przynim y ſyná z corką rozkwiliłá A lámentem y płáczem wſzytko nápełniłá. GrochPlankty A2].
2. Rozzłościć, wzbudzić gniew, irytację (1): Exacerbare autem est. Rozgniewáć/ rozkwilić/ pobudzáć w wielki gniew Mącz 2b.

Synonimy: 1. rozrzewnić; 2. rozdraźnić, rozgniewać, rozgorzyć, rozjątrzyć, rozrzewnić.

Formacje współrdzenne cf KWILIĆ.

Cf ROZKWILONY

SBu