« Poprzednie hasło: KWILENIE SIĘ | Następne hasło: KWILIĆ SIĘ » |
KWILIĆ (13) vb impf
kwilić (6), kwielić (7); kwilić ArtKanc, RybGęśli, GosłCast, KlonWor; kwielić BartBydg (2), RejFig; kwilić : kwielić KlonŻal (2 : 4).
kwielić z tekstow nie oznaczających é.
inf | kwilić | |||
---|---|---|---|---|
indicativus | ||||
praes | ||||
sg | pl | |||
1 | kwil(e)my | |||
3 | kwili | kwilą |
praet | ||||
---|---|---|---|---|
sg | pl | |||
3 | m | kwielił | m pers | kwielili |
imperativus | |
---|---|
pl | |
3 | niech kwielą |
inf kwilić (1). ◊ praes 3 sg kwili (5). ◊ 1 pl kwil(e)my (1). ◊ 3 pl kwilą (2). ◊ praet 3 sg m kwielił (1). ◊ [3 pl m pers kwielili.] ◊ imp 3 pl niech kwielą (1). ◊ part praes act kwiląc (2).
Sł stp, Cn notuje, Linde XVI – XVIII w.
- I. Intransit. (12)
- II. Transit.
(1)
- 1. Drażnić [kogo (1)
kwielić na kogo (1): IAſtrząbá miał mieſzcżánin/ ná niewiáſtę kwielił RejFig Dd2v.
W przeciwstawieniach: »kwilić ... krotochwilić, śmiać się« (2): ArtKanc K2v; lepiey czáſem wniść gdźie od żalu kwielą (Iáko piſmo mowi) niż tám kędy krotochwilą. KlonŻal A2v.
Synonimy: I.2. lamentować, łkać, narzekać, płakać, żalić się; II.1. drażnić, kusić, pobudzać, podpuszczać, podszczuwać, prześladować, wywabiać, wywoływać, wyzywać, wzywać.
Formacje współrdzenne: zakwielić, rozkwilić, zakwilić.
JB