« Poprzednie hasło: POBŁAŻAJĄCY | Następne hasło: POBŁAŻENIE » |
POBŁAŻANIE (5) sb n
o oraz drugie a jasne; -błå- (3) KuczbKat, CzechEp, WujNT, -bła- (1) Calag; e pochylone.
sg | pl | |
---|---|---|
N | pobłåżanié | |
G | pobłåżani(a) | |
D | pobłåżaniu | |
A | pobłåżaniå |
sg N pobłåżanié (2); -é (1), -(e) (1). ◊ [G pobłåżani(a).] ◊ D pobłåżaniu (1). ◊ pl A pobłåżaniå (2).
Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVIII – XIX w. s.v. pobłażać.
pobłażanie czego (1): A Doſyc vcżynić/ ieſt wykorzenić przycżyny grzechow/ y pobłażániu ich przyſtępu niedawáć. KuczbKat 220.
pobłażanie czyje (1): gdyby ſię ſłowem Bożym ſámym ſzcżerze y prawdźiwie y porządnie/ nie oglądáiąc ſię ná ludzkie wymyſły y pobłażánia/ wſzytko rozſądzáć miáło. CzechEp 105.
Synonimy: 1. dobroć, łaskawość, miękkość, pofolgowanie, życzliwość; 2. dudkowanie, pochlebstwo, pochwała, umizganie.
Cf POBŁAŻAĆ
MMk, RS