« Poprzednie hasło: ROZSŁAWIACZ | Następne hasło: ROZSŁAWIAĆ SIĘ » |
ROZSŁAWIAĆ (32) vb impf
rozsławiać (21), rosławiać (11); rozsławiać WróbŻołt (2), KromRozm I, LubPs (2), RejPos, SkarŻyw, MWilkHist, Calep (6), GrabowSet, WujNT (3); rosławiać BielŻyw, BielŻywGlab, SeklKat (3), BielKron; rozsławiać : rosławiać Mącz (3:5).rozſ- (13), rozs- (7), roſz- (1).
o oraz drugie a jasne; w inf -sła- (5), -słå- (1) LubPs; w pozostałych formach -słå- (9), -sła- (4); -słå- LubPs, SkarŻyw, MWilkHist, WujNT; -sła- KromRozm I, BielKron, GrabowSet; -słå- : -sła- Mącz (5:1).
inf | rozsławiać | ||
---|---|---|---|
indicativus | |||
praes | |||
sg | pl | ||
1 | rozsłåwiåm | ||
3 | rozsłåwiają |
praet | ||||
---|---|---|---|---|
sg | pl | |||
3 | m | rozsłåwiåł | m pers | rozsłåwiali |
fut | ||
---|---|---|
sg | ||
1 | m | będę rozsłåwiåł |
imperativus | ||
---|---|---|
sg | pl | |
2 | rosłåwi(a)j | rosłåwiåjcie |
conditionalis | ||||
---|---|---|---|---|
sg | pl | |||
2 | m | m pers | byście rosłåwiali | |
3 | m | by rozsłåwiåł | m pers | by rozsłåwiali |
inf rozsławiać (8). ◊ praes 1 sg rozsłåwiåm (12). ◊ 3 pl rozsłåwiają (2). ◊ praet 3 sg m rozsłåwiåł (1). ◊ 3 pl m pers rozsłåwiali (2). ◊ fut 1 sg m będę rozsłåwiåł (1). ◊ imp 2 sg rosłåwi(a)j (1). ◊ [2 pl rosłåwiåjcie.] ◊ con 3 sg m by rozsłåwiåł (1). ◊ 2 pl m pers byście rosłåwiali (1). ◊ 3 pl m pers by rozsłåwiali (1). ◊ part praes act rozsłåwiając (2).
Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVI (jeden z niżej notowanych przykładów) – XVII(XVIII) w. s.v. rozsławić.
rozsławiać co (18), kogo (1): Nieſzcżęſcia ſwego nie roſławiay iżby nieprzyiacielom pociechy niedał. BielŻyw 19; WróbŻołt Z4, 88/2; SeklKat A2v; KromRozm I P2; LubPs R4, bb6v marg; dádzą wam Exemplarz [zapisu wyznania wiary saskiej, tj. luterańskiej]/ ále tym obycżáiem/ ábyśćie go imprymowáć nie dawáli áni go roſławiáli BielKron 208; Mącz 387a; SkarŻyw 576; Zydzi zákázuią Apoſtołom rozſłáwiáć Páná Ieſuſá. WujNT Act 4 arg, Mar 1/45. Cf rosławiać co komu; co miedzy kogo; [co miedzy kogo a. miedzy kim]; »imię rozsławiać«, »rosławiać sławę«.
rosławiać co komu (2): SeklKat E4v cf »kazać a rosławiać«. Cf »po świecie rosławiać«.
rozsławiać co miedzy kogo (1): Divulgo, Rozsławiam/ rozſzerzam/ rozſiewam co miedzi poſpolſtwo. Mącz 511d.
[rosławiać co miedzy kogo a. miedzy kim: Chwalćie Páná wzywayćie imieniá iego/ á roſławiayćie miedzy narody ſpráwy iego. BibRadz 1.Par 16/8 (Linde).]
rozsławiać o kim (1): Iáko to o nim [o Panu] ſzyrzey Ezdraſz rozſłáwiáć racży. RejPos 166v; [GilPos 283v].
Ze zdaniem dopełnieniowym (1): By ſnadź iego Zwolennicy [...] Ciáłá iego nieukrádli. A ludźiomby powiádáli Y ták wſzędy rozſławiáli. Iż mocą ſwoią zmartwychwſtał MWilkHist B2v.
W przeciwstawieniu: »zaćmiać ... rozsławiać« (1): [te rzeczy] nye záćmyáyą/ ále owſſem bárźyey obyáśnyáyą y rozſláwyáyą chwałę Bożą KromRozm I P2.
»rosławiać sławę« [szyk zmienny] (2): [dobre uczynki wtórego przykazania] Roſlawiać ſląwę iego [Boga]/ poczwierczać prawdę ymięniem bożym ku roſmnożeniu ſlowa iego SeklKat E4v; Mącz 381c.
»[komu co] po świecie rosławiać« (1): kthorzy [apostołowie i ewangeliści] iego [Jezusa] naukę y popiſali y ludziem po wſzem ſwiecie ią roſławiali. BielŻywGlab nlb 9.
»wszędzie (a. wszędy) rozsławiać« (2): MWilkHist B2v; Vulgo, In vulgus enuntio, vulgo notum facio, pervulgo, divulgo – Wſzedzie rozsławiam. Calep 1147a.
»opowiedać i rozsławiać« (1): Lecz on [trędowaty] odſzedſzy począł opowiedáć y rozſłáwiáć [praedicare, et diffamare] tę rzecz [tj. uzdrowienie z trądu] WujNT Mar 1/45.
»oślachcać i rosławiać« (1): pamiętaiąc na to ze niedom goſpodarza ale cznotliwy goſpodarz dom ochędaſza/ tak że też ſl⟨ache⟩tne vczinki y wiſſokie cznoti/ rodzay ſławętny oſlachczaią y roſlawyaią. SeklKat A2v.
»rozszerzać, rozsławiać« (1): á ták thu [w Ps 73] prośi Prorok/ ábi iey [nauki pańskiej] pan bronił/ áby yą rozſzerzał/ rozſławiał LubPs bb6v marg.
Synonimy: opowiedać, rozgłaszać, rozkrzewiać, roznaszać, roznosić, rozsiewać, rozszerzać, roztrząsać.
Formacje współrdzenne cf SŁAWIĆ.
Cf [ROSŁAWIAN]
MN