Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: PONOWIĆ

Następne hasło: PONOWIENIE »

PONOWIĆ SIĘ (5) vb pf

Zawsze sie.

Oba o jasne.

Fleksja

inf	ponowić sie

praet
	sg		pl
3	n	ponowiło sie	subst	ponowiły sie

inf ponowić sie (1). ◊ fut 3 sg ponowi sie (3). ◊ praet 3 sg n ponowiło sie (1). ◊ [3 pl subst ponowiły sie.]

Sł stp, Cn, Linde brak.

Znaczenia

1. Pojawić się, zaistnieć (4)
2. Powtórzyć się (1)

1. Pojawić się, zaistnieć; exstare Mącz (4): Bo poſpolicie bywa gdy ſie myſl zámieſza/ Záwżdy ſie co ponowi/ záwżdy przydzye inſza. RejWiz 35v; Skoro ſie co [o niebezpieczeństwie morowego powietrza] ponowi/ nie táić/ pod winą niemiłośierną. GostGosp 146; [nauki theſz the wſzitkie bili czo ſie dziſia ponowili WierzNauka 26].

ponowić się w czym (1): Tu si quid pragmaticum habes scribe, Yeſli ſie co ponowiło w poſpolitich ſpráwách/ piſz do mnie. Mącz 320a.

Fraza: »co nowego się ponowi« (1): Conquiescent literae nisi quid novi extiterit, Odpocziwáyą liſty/ To yeſt przeſtáną więcey piſáć liſtów/ yeſli ſie co nowego od ciebie ku mnie ponowi. Mącz 341d.

2. Powtórzyć się (1):

Zwrot: »znowu ponowić się« (1): Pan powiedáć racży/ iż muſiſz drugi ráz z nowu prorokowáć/ to ieſt/ muſzą ſie z nowu przez Duchá ſwiętego ponowić y obiáwić wſzytkiemu ſwiátu piſmá y ſłowá twoie RejAp 88.

Synonimy: 1. pojawić się, nastać, okazać się, pokazać się, powstać, ukazać się; 2. powtorzyć się.

Formacje współrdzenne cf OBNOWIĆ.