przyganiać o co (5): Iáko zá Leoná Papieżá dziewiątego Grekowie o przáſny chleb przygániáć kośćiołowi Rzymſkiemu pocżęli SkarJedn A*, 241, 247 marg, D5v, d8v.

przyganiać w czym [= z jakiego powodu] (3): iż tego nigdy wſzyſcy ſtárſzy y młodſzy Grekowie ná kośćioł Rzymſki mienic [!] nieśmieli (wcżym dziś niektorzy z Ruśi y Heretykow vſłyſzawſzy przygániać śmieią) áby wtym Kośćioł Rzymſki błądził SkarJedn 241, 176. Cf Ze zdaniem.

Ze zdaniem dopełnieniowym i przyczynowym [w tym z zapowiednikiem: w tym (1), przeto (1); iż (6), jakoby (2), iżeby (1)] (9): Potym on puſtelnik wſzedł ná mieyſce gdzie ſie zwykł modlić/ y pocżął pánu Bogu przygániáć/ iżeby nie był ſpráwiedliwy ſędzia HistRzym 88; To dla tego tu przypominam/ że mi niedawno ieden przyganiał/ iż to słowo/ y ktemu ine niektore/ niezáwżdy iednáko przekłádam. BudNT Ii6; Przećiw tym ktorzy tego S. Zboru Floręnckiego nie trzymáiąc iáko ſą winni/ vpornie y bezrozumnie mu przyganiáią/ iákoby tám Grekowie zniewoleni być do tákiey vniey mieli SkarJedn A*; y wiele mu [św. Wiktorowi papieżowi] Biſkupow w tym przyganiáło/ iż ták wyklął wiele kośćiołow/ y od ćiáłá iednego odćiął SkarJedn 125; A co im [Grekom] zá krzywdá/ iż kto pośći? iáko my im nie przygániamy/ iż ſobie zapuſtu vmnieyſzáią/ á pośćić pierwey pocżynáią SkarJedn 233, 36, 287; Krol mu przyganiał/ przeto iſz boſo á wgrubych y odártych ſzátách chodził SkarŻyw 576, 403.

Z przytoczeniem [w tym: »przyganiać mowiąc« (2), »przyganiając mowić« (1)] (3): Drugdy ſię po ćierzniu y pokrzywách trapił/ y ćiáło młode kroćił. á gdy mu brát ieden przygániał mowiąc: Hypokryto cżemu to tylko ábyś był od ludzi widzian/ cżyniſz? on nic nierzekł SkarŻyw 575; Abowiem przygániáiąc im mowi: Oto dni przyidą/ mowi Pan [...] WujNT Hebr 8/8; SkarKaz 514a.

W przeciwstawieniu: »przyganiać ... podwyzszać« (1): Tullus też powiedzyał przez poſły/ dziwuiąc ſie temu iż narodowi náſzemu [rzymskiemu] Mecyus przygánia/ á ſwoy podwyzſza BielKron 101v.