• Instrukcja
  • I. Materiał Słownika
  • II. Podział materiału na artykuły hasłowe
  • III. Hasło
  • IV. Specyfikacja gramatyczna
  • V. Część gramatyczna
    • 36. Kolejne partie w części gramatycznej
    • 37. Schemat graficzny części gramatycznej
    • 38. Kolejność źródeł pochodzących z różnych lat
    • 39. Znaki dla zapisów fonetycznie dwuznacznych
    • 40. Nawias dla oznaczania cząstek fakultatywnych
    • 41. Znaki interpunkcyjne w części gramatycznej
    • A. Oboczności fonetyczne lub morfologiczne hasła
    • B. Uwagi o grafice
      • 51. W wyrazach rodzimych lub przyswojonych
      • 52. Zjawiska uwzględniane w części graficznej
      • 53. Sposób zapisu grafiki
      • 54. W wyrazach zapożyczonych
    • C. Pochylenia rdzenne i tematyczne
    • D. Stopniowanie
    • E. Część fleksyjna
    • F. Pochylenia w końcówkach
    • G. Uwagi o składni
  • VI. Stosunek do innych słowników
  • VII. Semantyka
  • VIII. Frazeologia
  • IX. Cytaty
  • X. Lokalizacje
  • XI. Synonimy
  • XII. Formacje współrdzenne
  • XIII. Odsyłacze
  • XIV. Układ Słownika
  • XV. Indeks frekwencyjny
  • XVI. Użycia spoza naszego kanonu źródeł
  • XVII. Sposób traktowania kustoszy, żywej paginy i tekstów erratowych
  • Dodatek: pochylenia i miękkości oraz poprawki lokalizacyjne

52. Zjawiska uwzględniane w części graficznej.

a. Nosowość.

Tu rozpatrujemy zapisy dotyczące:

• wtórnej nosowości w rdzeniu lub w temacie, np. s.v. ZIEMIA:

  -e- (x), -ę- (x),

• zaniku nosowości lub pomieszania nosówek (biorąc tu pod uwagę tylko teksty mające w swym systemie znaki dla obu interesujących nas odmianek) oraz rozszczepienie nosówek wykazujące tendencję do leksykalizacji, np. s.v. SĄSIAD:

  są- (x), sam- (x).

b. Upodobnienia.

Tu będą nas interesować upodobnienia pod względem dźwięczności, o ile znajduje to odbicie w odmianie niektórych form, np. s.v. PRĘDKO:

-d- (x), -t- (x)

(ze względu na możliwy comp: pręcej), i pod względem miękkości przed spółgłoskami półotwartymi i przed w miękkim.

c. Miękkość wargowych w wygłosie.

Postępujemy tu mniej więcej tak, jak z pochyleniami: przy stanie jednolitym podajemy uwagę słowną, np.:

-w miękkie,

przy wariantach przedstawiamy schemat ze statystyką, np.:

-ẃ (x), -w (x).

Należy każdorazowo sprawdzić w spisie na końcu instrukcji, czy dany tekst oznacza miękkość wargowych. Miękkość wargowych w części fleksyjnej por. 70.b.

d. Pisownia rozłączna.

Notujemy ilość zapisów w pisowni łącznej i rozłącznej, o ile może być ona odbiciem odczuwania wzajemnej spoistości cząstek morfologicznych w wyrazie (dotyczy to zwłaszcza złożeń i zrostów oraz wyrazów zaprzeczonych).