• Instrukcja
  • I. Materiał Słownika
  • II. Podział materiału na artykuły hasłowe
  • III. Hasło
  • IV. Specyfikacja gramatyczna
  • V. Część gramatyczna
    • 36. Kolejne partie w części gramatycznej
    • 37. Schemat graficzny części gramatycznej
    • 38. Kolejność źródeł pochodzących z różnych lat
    • 39. Znaki dla zapisów fonetycznie dwuznacznych
    • 40. Nawias dla oznaczania cząstek fakultatywnych
    • 41. Znaki interpunkcyjne w części gramatycznej
    • A. Oboczności fonetyczne lub morfologiczne hasła
    • B. Uwagi o grafice
      • 51. W wyrazach rodzimych lub przyswojonych
      • 52. Zjawiska uwzględniane w części graficznej
      • 53. Sposób zapisu grafiki
      • 54. W wyrazach zapożyczonych
    • C. Pochylenia rdzenne i tematyczne
    • D. Stopniowanie
    • E. Część fleksyjna
    • F. Pochylenia w końcówkach
    • G. Uwagi o składni
  • VI. Stosunek do innych słowników
  • VII. Semantyka
  • VIII. Frazeologia
  • IX. Cytaty
  • X. Lokalizacje
  • XI. Synonimy
  • XII. Formacje współrdzenne
  • XIII. Odsyłacze
  • XIV. Układ Słownika
  • XV. Indeks frekwencyjny
  • XVI. Użycia spoza naszego kanonu źródeł
  • XVII. Sposób traktowania kustoszy, żywej paginy i tekstów erratowych
  • Dodatek: pochylenia i miękkości oraz poprawki lokalizacyjne

54. W wyrazach zapożyczonych.

Przy hasłach zapożyczonych słabo przyswojonych ograniczamy się w zasadzie tylko do opracowania cech czysto graficznych, świadczących o stopniu spolszczenia, takich jak pisownia ph : f, th : t, c : k, t : c, i : y itp. Na końcu możemy podać zapis najczęstszy oraz pisownię najbardziej spolszczoną z ilością występowania, np. s.v. AFEKT:

-ff- (82), -f- (8); -k- (74), -c- (16); najczęstszy zapis: áffekt (54); najbardziej spolszczony zapis: áfekt (3).

Zawsze podajemy oboczności w zakresie pojedynczej i podwojonej litery.