[zaloguj się]

70. Zjawiska fonetyczne uwzględniane we fleksji.

W części fleksyjnej, oprócz oczywistych oboczności końcówkowych, uwzględniamy też następujące zjawiska fonetyczne:

a. W zakresie nosowości.

Różne zjawiska związane z nosowością w wygłosie (zanik, rozszczepienie, zapis -a zamiast -ę i -u zamiast -ą itp.) notujemy w klamrze po zapisie danej formy i liczbie obejmującej wszystkie jej użycia bez względu na grafikę końcówki, np.:

A komorę (13) [w tym: -e (1), -ą (1), -a (1)]. ◊ I komorą (9) [w tym: -a (1), -am (1)].
Źródeł przy tym nie podajemy. Jeżeli zapisy tego rodzaju wyczerpują cały materiał danej formy (zwykle przy formach raz zaświadczonych), postać końcówki sprowadzamy do najprawdopodobniejszej, a uwaga w klamrze brzmi następująco:
A cedułę (1) [zapis: -e] – albo: A ... (2) [zapisy: -ą (1), -u (1)].
Nie podajemy jednak odstępstw od normalnego zapisu końcowej nosówki, jeżeli jest to oczywisty błąd druku, a nie możliwość odbicia wahań w systemie.
Co do wtórnej nosowości por. 95.

b. W zakresie spółgłosek wargowych.

W zakresie spółgłosek wargowych uwzględniamy brak lub istnienie miękkości w wygłosie. Pod względem technicznym postępujemy tu podobnie jak przy pochyleniach końcówkowych, np. (przykłady nieautentyczne):

imp 2 sg napraẃ (10); -ẃ (5), -w (2), -(w) (3)
– z wykazem źródeł dla -ẃ i -w; albo:
napraẃ (10); -ẃ (4), -(w) (6);
albo:
napra(w) (10);
albo:
napraẃ (10).

c. W zakresie spółgłosek funkcjonalnie miękkich.

Ewentualne ślady miękkości spółgłosek funkcjonalnie miękkich zaznaczamy przy odpowiednim przypadku uwagą w klamrze, np.:

cudzych (x) [w tym: -ich (x)] – ktorzy (x) [w tym: -i (x)].

d. W zakresie upodobnień.

W hasłach, gdzie różne zapisy spółgłoski, mogącej ulegać upodobnieniu, wydają się odzwierciedlać możliwe wahania wymowy, grafikę taką również podajemy w klamrze, np.:

L gniaździe (48) [w tym: -ździe (30), -zdzie (16), -ſdzie (1), -żdzie (1)].