• Instrukcja
  • I. Materiał Słownika
  • II. Podział materiału na artykuły hasłowe
  • III. Hasło
  • IV. Specyfikacja gramatyczna
  • V. Część gramatyczna
    • 36. Kolejne partie w części gramatycznej
    • 37. Schemat graficzny części gramatycznej
    • 38. Kolejność źródeł pochodzących z różnych lat
    • 39. Znaki dla zapisów fonetycznie dwuznacznych
    • 40. Nawias dla oznaczania cząstek fakultatywnych
    • 41. Znaki interpunkcyjne w części gramatycznej
    • A. Oboczności fonetyczne lub morfologiczne hasła
    • B. Uwagi o grafice
    • C. Pochylenia rdzenne i tematyczne
    • D. Stopniowanie
    • E. Część fleksyjna
    • F. Pochylenia w końcówkach
      • 87. Zasady ogólne
      • 88. Opis wypadków szczegółowych
      • 89. Pochylenia w formach bezkońcówkowych
      • 90. Końcówka formy podstawowej
      • 91. Błędne znakowanie
      • 92. Pochylenia przy funkcjach attrib i praed
      • 93. Pochylenia zależne od obcej cząstki wyrazowej
      • 94. Teksty kreskujące niekonsekwentnie
      • 95. Wtórna nosowość w końcówkach
    • G. Uwagi o składni
  • VI. Stosunek do innych słowników
  • VII. Semantyka
  • VIII. Frazeologia
  • IX. Cytaty
  • X. Lokalizacje
  • XI. Synonimy
  • XII. Formacje współrdzenne
  • XIII. Odsyłacze
  • XIV. Układ Słownika
  • XV. Indeks frekwencyjny
  • XVI. Użycia spoza naszego kanonu źródeł
  • XVII. Sposób traktowania kustoszy, żywej paginy i tekstów erratowych
  • Dodatek: pochylenia i miękkości oraz poprawki lokalizacyjne

90. Końcówka formy podstawowej.

Jeżeli pochylenie samogłoski końcówkowej, o której jednoznacznie orzekamy w uwagach o pochyleniach, może ulegać wahaniu, w części fleksyjnej rozliczamy się z użyć w tekstach znaczących i nieznaczących za pomocą normalnych zapisów nawiasowych. Tak np. dla rzeczowników żeńskich na -å typu wolå:

N sg: ... (x); -å (x), -(a) (x); dla nijakich na -é: N i A sg: ... (x); -é (x), -(e) (x).