• Instrukcja
  • I. Materiał Słownika
  • II. Podział materiału na artykuły hasłowe
  • III. Hasło
  • IV. Specyfikacja gramatyczna
  • V. Część gramatyczna
    • 36. Kolejne partie w części gramatycznej
    • 37. Schemat graficzny części gramatycznej
    • 38. Kolejność źródeł pochodzących z różnych lat
    • 39. Znaki dla zapisów fonetycznie dwuznacznych
    • 40. Nawias dla oznaczania cząstek fakultatywnych
    • 41. Znaki interpunkcyjne w części gramatycznej
    • A. Oboczności fonetyczne lub morfologiczne hasła
    • B. Uwagi o grafice
    • C. Pochylenia rdzenne i tematyczne
    • D. Stopniowanie
    • E. Część fleksyjna
    • F. Pochylenia w końcówkach
      • 87. Zasady ogólne
      • 88. Opis wypadków szczegółowych
      • 89. Pochylenia w formach bezkońcówkowych
      • 90. Końcówka formy podstawowej
      • 91. Błędne znakowanie
      • 92. Pochylenia przy funkcjach attrib i praed
      • 93. Pochylenia zależne od obcej cząstki wyrazowej
      • 94. Teksty kreskujące niekonsekwentnie
      • 95. Wtórna nosowość w końcówkach
    • G. Uwagi o składni
  • VI. Stosunek do innych słowników
  • VII. Semantyka
  • VIII. Frazeologia
  • IX. Cytaty
  • X. Lokalizacje
  • XI. Synonimy
  • XII. Formacje współrdzenne
  • XIII. Odsyłacze
  • XIV. Układ Słownika
  • XV. Indeks frekwencyjny
  • XVI. Użycia spoza naszego kanonu źródeł
  • XVII. Sposób traktowania kustoszy, żywej paginy i tekstów erratowych
  • Dodatek: pochylenia i miękkości oraz poprawki lokalizacyjne

92. Pochylenia przy funkcjach attrib i praed.

Pochylenia występujące w formach przymiotnikowych, pod którymi rozpatrywane są funkcje attrib i praed, przedstawiamy w dwojaki sposób, zależnie od tego, czy brak lub obecność pochylenia są ściśle związane z rodzajem odmiany, czy też nie.

a. Rodzaj męski, nijaki i subst.

Pochylenia niedecydujące o tym, czy dana forma winna być interpretowana jako złożona lub niezłożona, rozpatrujemy przed rozbiciem na funkcje.
Takimi są:

• -o-, -a- w bezkońcówkowych formach imiesłowów męskich, np.:

  czynion : czynión, czytan : czytan

oraz

• -e w N sg n i N pl subst, np.:

  N pl subst f błogosławioné (15), błogosławiony (1); -é (4), -(e) (11); ~ (attrib) -é (1); ~ (praed) -é (14), -y (1) PatKaz II.

b. Rodzaj żeński.

Jeżeli natomiast pochylenie lub jego brak jest cechą, od której zależy interpretacja formy z punktu widzenia jej przynależności do określonej odmiany (co jest ważne dla -a w N sg f), rozpatrzenie oboczności z zabytkami następuje tylko w obrębie danej funkcji, przy czym użyć z -(a) nie bierzemy pod uwagę. Tu też nie stosujemy uogólnienia w zapisie wstępnym na podstawie przeważającego zapisu, np.:

f N cała (44), cała (7), cał(a) (6); ~ (attrib) -a (21), -a (1) ...; ~ (praed) -a (23), -a (6) ... .

Uwaga: W N sg f nigdy nie uogólniamy pochylenia dla -a, nawet wówczas, gdy nie mamy zapisów z a jasnym, a tym samym nie wyodrębniamy funkcji attrib i praed, np.:

chuda (8), chud(a) (2).