• Instrukcja
  • I. Materiał Słownika
  • II. Podział materiału na artykuły hasłowe
  • III. Hasło
  • IV. Specyfikacja gramatyczna
  • V. Część gramatyczna
    • 36. Kolejne partie w części gramatycznej
    • 37. Schemat graficzny części gramatycznej
    • 38. Kolejność źródeł pochodzących z różnych lat
    • 39. Znaki dla zapisów fonetycznie dwuznacznych
    • 40. Nawias dla oznaczania cząstek fakultatywnych
    • 41. Znaki interpunkcyjne w części gramatycznej
    • A. Oboczności fonetyczne lub morfologiczne hasła
    • B. Uwagi o grafice
    • C. Pochylenia rdzenne i tematyczne
    • D. Stopniowanie
    • E. Część fleksyjna
    • F. Pochylenia w końcówkach
      • 87. Zasady ogólne
      • 88. Opis wypadków szczegółowych
      • 89. Pochylenia w formach bezkońcówkowych
      • 90. Końcówka formy podstawowej
      • 91. Błędne znakowanie
      • 92. Pochylenia przy funkcjach attrib i praed
      • 93. Pochylenia zależne od obcej cząstki wyrazowej
      • 94. Teksty kreskujące niekonsekwentnie
      • 95. Wtórna nosowość w końcówkach
    • G. Uwagi o składni
  • VI. Stosunek do innych słowników
  • VII. Semantyka
  • VIII. Frazeologia
  • IX. Cytaty
  • X. Lokalizacje
  • XI. Synonimy
  • XII. Formacje współrdzenne
  • XIII. Odsyłacze
  • XIV. Układ Słownika
  • XV. Indeks frekwencyjny
  • XVI. Użycia spoza naszego kanonu źródeł
  • XVII. Sposób traktowania kustoszy, żywej paginy i tekstów erratowych
  • Dodatek: pochylenia i miękkości oraz poprawki lokalizacyjne

93. Pochylenia zależne od obcej cząstki wyrazowej.

Pochylenia ukazujące się w danej formie tylko w połączeniu z jakąś obcą cząstką wyrazową (np. partykułą, końcówką ruchomą czasownika itp.), rozpatrujemy w obrębie danej formy, lecz jako osobne zagadnienie. Jeżeli forma prócz tego nie posiada oboczności, wymieniamy najpierw zapis użyć samodzielnych z liczbą, potem po średniku i ewentualnie wężyku rozpatrujemy osobno oboczności zależne od kolejnych różnych cząstek, np.:

A co (15830); ~ com (58), cóm (2), c(o)m (447)...; ~ coś (52), cóś (1) MurzNT, c(o)ś (363).

Jeżeli w połączeniu takim nie ma oboczności pochyleń, formę zapisujemy po przecinku, podając po niej lokalizację, np.:

imp 2 pl błogosławcie (25), błogosławciéż (1) KochEpit.

Jeżeli w danej formie istnieją też normalne oboczności niezależne, rozpatrujemy je w pierwszej kolejności na całym materiale formy, pochylenia związane z połączeniem na drugim miejscu po średniku i wężyku, np.:

G czego (4787); czego (597), czégo (7), cz(e)go (4183)...; ~ czegom (15), czegóm (3), czeg(o)m (86); -óm ...; -om : -óm ... .

W oboczności czego : czégo wliczone są też użycia z połączeń czegom.

a. Wpływ przeczenia na pochylenie.

W niektórych rozkaźnikach widać w rozkładzie pochyleń zależność od tego, czy przed czasownikiem występuje partykuła nie (np. w daj przeważa a pochylone, w nie daj – jasne). W takich wypadkach sporządzamy oddzielne zestawienia, np.:

imp 2 sg dåj (1621), daj (115), d(a)j (347) ...; ~ nie daj (153), nie dåj (94)... .