[zaloguj się]
[pdf]

ODCZOSNĄĆ (2) vb pf

Pierwsze o prawdopodobnie jasne (tak w od-); drugie o jasne.

Fleksja
inf odczosnąć
imperativus
pl
1 odczośni(e)jmy
conditionalis
sg
3 m by odczosnął

inf odczosnąć (1). ◊ [imp 1 pl odczośni(e)jmy.] ◊ con 3 sg m by odczosnął (1). ◊ [part praet act odczosnąwszy.]

Sł stp, Cn brak, Linde XVI w.; poza tym XVII w.: odciosnąć.

Oderwać, oddzielić od całości lub podłoża (2): Distringere, Odczoſnąć álbo roſſczoſnąć/ odskrobać. Mącz 421d.

odczosnąć co (1): tedy by go [ciężaru] mięſzſze á mocnieyſze gałęźi znośić niemogły/ y nietylko by ty gałęźie odcżoſnał [!]/ ale y podruzgał KwiatKsiąż M2v.

[odczosnąć od czego: ſádźić gáłąź oddárſzy od korzenia/ álbo odcżoſnąwſzy od drzewá Cresc 1571 118.]

[Przen [kogo k komu]: Wſtąpmy do Iudy/ á zbudźmy go/ y odcżoſnieymy go kſobie [et avellamus eum ad nos]/ á poſtánowmy Krolem Leop Is 1/6 (Linde).]

Synonimy: oddzielić, odebrać, odedrzeć, oderwać, odłamać, odłomić, odłupić, odrzeć, odtargnąć.

Formacje współrdzenne cf CZOSAĆ.

Cf ODCZOŚNIĄCY, ODCZOŚNIĘNIE, ODCZOŚNIONY

DDJ