[zaloguj się]
[pdf]

ROZPRAWOWAĆ SIĘ (7) vb impf

sie (6), się (1).

Zawsze: roſ-.

Pierwsze o oraz oba a jasne; drugie o prawdopodobnie jasne (tak w -ować).

Fleksja
inf rozprawować się
indicativus
praes
pl
3 rozprawują się
fut
sg
3 m będzie się rozprawowåł
con praet
sg
3 m by się był rozprawowåł

inf rozprawować się (4). ◊ praes 3 pl rozprawują się (1). ◊ fut 3 sg m będzie się rozprawowåł (1). ◊ con praet 3 sg m by się był rozprawowåł (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVIII w. s.v. rozprawić.

1. Rozstrzygać sprawę, rozsądzać (5):

rozprawować się o co (2): á ſnadź iuż był Pan nic więcey nie powinien o tę niewiárę ich z nimi ſie roſpráwowáć/ iedno z gołá wydáć ná nie on dekret/ ktory [...] RejPos 81.Cf Zwrot.

rozprawować się z kim (4):áby było znáć wierne miedzy niewiernemi/ ſtałe miedzy nieſtałemi. Bo by też to nie było/ nie miałby ſie s kim roſpráwowáć cżáſu ſądu ſwego. RejAp 167; RejPos 81, 115v.Cf rozprawować się z kim o czym.

rozprawować się z kim o czym (1): Bo wierz mi żem ſie pilnie tym hárcom przypátrzył [...]. Y będę iście vmiał dáć ſwiádectwo potym/ Gdy ſie będzye Pan z nimi roſpráwował o tym. RejWiz 180v.

Zwrot: »losem się [o co] rozprawować« (1): In sortem provinciae venire, Iednym z tych być którzi ſie lóſem o ſtároſtwo álbo ynſzy vrząd roſpráwuyą. Mącz 480d.
2. Rozmyślać, zastanawiać się [o czym, ze zdaniem dopełnieniowym] (1): Tu też tobie máło w thym mędrowáć potrzebá/ ábo ſie o tym roſpráwowáć/ iákie to ieſt ciáło/ [...] iedno wierz mocno ſłowom iego [Boga] RejZwierc 196v.
3. Dyskutować [z kim] (1): A wſzákoż będę mowił z wſzechmocnem/ á chcę ſię roſpráwowáć z Bogiem [disputare cum Deo]. BibRadz Iob 13/3.

Synonimy: 2. rozbaczać, rozbaczać się, rozbierać, rozejmować, rozeznawać, rozmyślać, rozmyślać się, roztrząsać, rozważać.

Formacje współrdzenne cf PRAWIĆ.

KW