« Poprzednie hasło: ROZEZNAWACZ | Następne hasło: ROZEZNAWAĆ SIĘ » |
ROZEZNAWAĆ (96) vb impf
o, e oraz drugie a jasne; w inf -znå- (27), -zna- (10); -znå- RejWiz (2), BielKron (2), RejAp, RejZwierc (10), GrabowSet, OrzJan, też RejPs, HistAl (2); -zna- BibRadz, ModrzBaz, SkarŻyw, CzechEp, NiemObr, WujNT, SarnStat (2); -znå- : -zna- RejPos (7:2); w pozostałych formach -znå-.
inf | rozeznåwać | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
indicativus | ||||||
praes | ||||||
sg | pl | |||||
1 | rozeznåwåm | rozeznåwåmy | ||||
2 | rozeznåwåsz | |||||
3 | rozeznåwå | rozeznåwają, rozeznają |
praet | ||||
---|---|---|---|---|
sg | pl | |||
3 | m | rozeznåwåł | m pers | rozeznåwali |
fut | ||||
---|---|---|---|---|
sg | pl | |||
2 | m | będziesz rozeznåwåł | m pers | |
3 | m | m pers | będą rozeznåwać |
imperativus | |||
---|---|---|---|
sg | pl | ||
2 | rozeznåwåj | rozeznåwåjcie | |
3 | niech, niechåj rozeznåwå |
conditionalis | ||||
---|---|---|---|---|
sg | pl | |||
2 | m | byś rozeznåwåł | m pers | |
3 | m | by rozeznåwåł | m pers | by rozeznåwali |
impersonalis | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|
praet | rozeznåwåno | |||||
participia | ||||||
part praes act | rozeznåwając, rozeznåwająć |
inf rozeznåwać (37). ◊ praes 1 sg rozeznåwåm (4). ◊ 2 sg rozeznåwåsz (1). ◊ 3 sg rozeznåwå (15). ◊ 1 pl rozeznåwåmy (3). ◊ 3 pl rozeznåwają (6), rozeznają (1) RejWiz. ◊ praet 3 sg m rozeznåwåł (5). ◊ 3 pl m pers rozeznåwali (1). ◊ fut 2 sg m będziesz rozeznåwåł (1). ◊ 3 pl m pers będą rozeznåwać (2). ◊ imp 2 sg rozeznåwåj (4). ◊ 3 sg niech, niechåj rozeznåwå (2). ◊ 2 pl rozeznåwåjcie (2). ◊ con 2 sg m byś rozeznåwåł (1). ◊ 3 sg m by rozeznåwåł (3). ◊ 3 pl m pers by rozeznåwali (2). ◊ impers praet rozeznåwåno (1). ◊ part praes act rozeznåwając (4), rozeznåwająć (1) SeklKat.
Sł stp: rozeznawać, rozznawać, Cn notuje, Linde XVI (jeden z niżej notowanych przykładów) i XVIII w.
- 1.Rozważać, badać; zastanawiać się; analizować coś; często też: oceniać, wydawać opinię; stwierdzać (49)
- 2.Stwierdzać inność; dostrzegać różnicę; potrafić odróżniać; też: właściwie oceniać
(34)
- a.O dwóch obiektach: odróżniać kogoś od kogoś lub coś od czegoś (23)
- b.O jednym obiekcie spośród wielu: rozpoznawać, wyodrębniać (4)
- c. Uznawać za odrębne byty (o osobach Trójcy Św.) (2)
- d.Odbierać, rozpoznawać bodźce zmysłowe (2)
- e.Prawdopodobnie: Stanowić podstawę odróżniania, pozwalać rozróżniać (1)
- 3. Znać, wiedzieć; rozumieć, pojmować; uświadamiać sobie coś; rozpoznawać istotę jakiejś sprawy; ogarniać myślą (13)
rozeznawać po czym [= na co zwracając uwagę] (1): [pytano Platona] Pocżim ludzie poznani bywaią, odpowiedział, ludzie á nacżynie ſklane iednako rozeznawamy, nacżynie zaiſte po zwięku, ale ludzi po mowie. BielŻyw 83.
Ze zdaniem dopełnieniowym[w tym z zapowiednikiem: to (2); zaimek względny (4), zaimek pytajny (1)] (5): Gruſzká z iábłonią [...] Doieżdżáły ná ſie ſłowy: Iedná drugiey vrągáłá/ Iżby gorſzy owoc miáłá. Bez rzekł/ niechćieyćie ſie wádzić [...]. Ktora lepſzy owoc dawa/ Ogrodnik to rozeznawa BierEz L4v; HistAl G3; BibRadz II 90d marg; KwiatKsiąż A4v; RejZwierc 268.
»roztropnie rozeznawać« (1): thák też ieſt potrzebno krolowi wzrok ſerdecżny mieć oſtry/ iż tho co nań zależy widzieć/ ma roſthropnie rozeznawáć [videat sagaciter et discernat]. HistAl G3.
»rozeznawać sobie, w sobie« [szyk zmienny] (3:1): KwiatKsiąż A4v; A nie dáy cżáſowi nigdy dármo vpłynąć [...]. A ták álbo cżytaj álbo ſie wżdy cżego vcż/ álbo ſie cżemu przypáthruy/ á rozeznaway ſobie/ vpátruiąc nadobnie czo lepſze á czo gorſze. RejZwierc 23v, 8v, 92.
»właśnie rozeznawać« (1): Ten [Ipokrates] cżłowiecżą náturę właſnie rozeznawał/ A przycżyny do káżdey rzecży ſłuſzne dawał. RejWiz 1v.
»uważać a rozeznawać« [szyk 2:1] (3): A Thák roſtropnemu cżłowiekowi trzebá pilno ſłowá vważáć á rozeznawáć RejZwierc 84v, 8v, 92.
Ze zdaniem dopełnieniowym (1): Tákże theż przyrodzenie cżłowiecże/ ácż ſie rodzi z rozumem przyrodzonym/ ále on rozum iego/ iáko goła tablicá ieſt/ co vſłyſzy á cżego ſie náucży/ to rozeznawáć muśi RejPos 63.
Ze zdaniem dopełnieniowym (1): Zwierzáiąć ſie [posłowi] praw á wolnośći ſwoich. Zwierzáiąć ſie máiętnośći á gardł ſwoich. Pátrzayże iáko tho ieſt rzecż wielka [...]. A iako ią cżáſem drudzy ſzafuiemy/ á iáko ſie w niey záchowywamy/ to iuż Pan Bog niech rozeznawa/ bo ten wſzyſtko wie RejZwierc 36v.
rozeznawać miedzy kim, miedzy czym (3): ZDa mi ſie iż wam to przyſtogi ktorzyſćie ſą przełożeni ná ſwiećie rozeznawáć miedzy ludem bożem ábyſćie prawdę mowili á to ſądzili co ſpráwiedliwoſći należi. RejPs 85. Cf Ze zdaniem dopełnieniowym nawiązującym.
rozeznawać o czym (1): Nie będą też [kowal i garncarz] rozeznáwáć o ſpráwiedliwośći/ áni o prawie BibRadz Eccli 38/37.
Ze zdaniem dopełnieniowym (2): ma to być zwierzono sumnieniu poborcow, aby rozeznawali, z wiela by łanow pobor ten płacić mieli bez obciążenia ich Diar 80; Mącz 26c.
Ze zdaniem dopełnieniowym nawiązującym do dopełnienia w zdaniu nadrzędnym [miedzy kim, miedzy czym; w tym: zaimek pytajny (1), jesli ‘czy’ (1)] (2): Athlotheta, Oberman, Przedłożony ktory rozeznawał miedzi zápáſniki/ álbo ſzermierzmi ktory mężney ſobie poczinał Mącz 19a; RejPos 214v.
»rozeznawać sprawiedliwie« [w tym: komu (1), nad czym (1)] (2): Abowiem tám [w Jeruzalem] vſtáwicznie ſiedzą ſędziowye ſtoleczni rozeznawáiąc káżdemu ſpráwiedliwie y nád domem Dawidowym RejPs 191; BielKron 32.
»rozeznawać sprawy« (2): A ilekroćby nie byli [starostowie przy sądach]/ poſtánowią Sędźiégo Szláchćicá ośiádłégo/ y mieſzkánié w onymże Stároſtwie máiącégo/ y vmieiącégo rozeznáwáć ſpráwy y ſądy [causasque et iudicia discernere scientem JanStat 430]. SarnStat 486 [idem] 917.
rozeznawać kogo, co (pl) (6): RejPos 86; Iáko prawdziwe piſmá rozeznawáć mamy. RejZwierc A5, 8v. Cf Ze zdaniem dopełnieniowym nawiązującym.
rozeznawać kogo od kogo, co od czego (10): gdzie rozum chorobą zniſzcżony nie rozeznawa obłudy od yſtey rzecży. GlabGad L5v, H8v; SeklKat Y; bo Pan záwżdy áż do ſkońcżenia ſwiátá/ chce mieć Koſcioł ſwoy iáko ná probie/ áby rozeznawał od wiernych niewierne. RejZwierc 196; NiemObr 68. Cf rozeznawać kogo od kogo przez co; czym; po czym; »rozeznawać dobre ode złego«.
rozeznawać kogo od kogo przez co (1): Ieſt też coś podobnego w Polſkiey Hiſtoriey/ iáko rozeznawano Niemce od Polakow przez on Rym. SarnUzn C2v.
rozeznawać kogo od kogo, co od czego czym (2): któż ták głupim ieſt/ któryby nieprzyiaćielá ſwégo od towárzyſzá/ woynę od pokoiu/ nie ſłowy ále rzeczą ſámą rozeznawáć niemiał? OrzJan 11; WujNT 652.
rozeznawać kogo od kogo po czym (1): To znák powſzechny y napewnieyſzy/ po ktorym prawdziwe duchy y proroki od fałſzywych rozeznáwáć mamy: iż ći ktorzy ſą z Bogá/ ſłucháią Apoſtołow y ich namieſtnikow WujNT 825.
rozeznawać co a co (1): tu obácż/ iż ieſt potrzebá rozeznawáć fáłſzywą á prawdziwą náukę ſwiátá tego RejPos 64.
rozeznawać miedzy czym a czym (2): iż thoć było porucżono kápłanom ſtárego zakonu/ rozeznawáć miedzy trędem á nie trędem RejPos 214v; BudBib Ion 4/11.
Ze zdaniem dopełnieniowym(2): RejZwierc 20; A ieſliż ſię ty názywaſz Zydem/ [...] y chlubiſz ſię w Bogu/ y znaſz wolą iego/ y rozeznawaſz co ieſt lepſzego [...] WujNT Rom 2/18.
Ze zdaniem dopełnieniowym nawiązującym do dopełnienia w zdaniu nadrzędnym [kogo, co; w tym: jesli ‘czy’ (2), zaimek pytajny (1)] (3): Rozeznawayćie Duchy/ ieſli ſą z Bogá KrowObr C4; mamy thy fáłeſzne páſterze poznáwáć z owocow ich/ á to ieſt z náuk ich ktore mamy rozeznáwáć ieſli prawdziwe/ ieſli nieprawdziwe RejPos 190v, 347.
W połączeniu szeregowym (1): Spraẃże tedy wſzechmogący náſz Pánie ſam myſli y ſercá náſze/ ábychmy twe ſłowá ſwięthe/ y rozeznáwáć/ y im ſie przypátrowáć/ y ich ſie vcżyć/ y pilni być vmieli. RejPos 86.
»pilno rozeznawać« (1): tuć dopirko trzebá będzie pilno y vważáć y rozeznawáć/ gdzie ieſth álchimia á gdzie práwy bránt/ to ieſt/ gdzie ſą prawdziwe/ cnotliwe/ á nieomylne obycżáie. RejZwierc 20.
»i uważać, i rozeznawać« (1): RejZwierc 20 cf »pilno rozeznawać«.
rozeznawać czym (1): [Cyprian] przydáie y to: Ani ſzukay imienia Bożego. Bog ieſt imię iego. Támći nazwiſk potrzebá/ gdźie właſnym nazwiſkam [errata zmienia: właſnymi názwiſkámi] wielkość rozeznáwáć potrzebá. CzechEp 239.
Ze zdaniem dopełnieniowym (1): Takież gdy kto dzwonienie abo gomon nieiaki ſłyſzy przez ſen tedy acż onego nie rozeznawa [!] czo ieſt rzecż iſta, wſzakoż mu ſie we ſnie widzi nie czo ktemu podobnego. GlabGad L7.
rozeznawać miedzy kim i miedzy kim (1): Ci kthorzy wierzą Kryſtuſá Syná Bożego prawdźiwie y właſnie wierzą/ rozeznawáią miedzy Bogiem/ ktorego ieſt Synem/ y miedzy Synem/ kthory nie ſwoim ieſt/ ále Bożym Synem. GrzegRóżn [M4].
[rozeznawać czym: bo vcho ſłow doświádcża/ á gárdło pokarmy vkuſſeniem [= smakiem] rozeznawa [diiudicat]. Leop Iob 34/3.]
Ze zdaniem dopełnieniowym [w tym z zapowiednikiem: to (1); zaimek pytajny (4), iż (1)] (5): HistAl B8; Bo to rozum nawiętſzy kto ſie ſam doznawa/ A to co mu przyſtoi pięknie rozeznawa. RejWiz 8; RejZwierz A2; RejPos 65v; Blizek bo ten Bogá/ że podług bacżenia/ Rozeznawa gdzie ieſt potrzebá milcżenia. Phil G.
Synonimy: 1. obaczać, rostrzygać, rozbaczać, rozbaczać się, rozbierać, rozejmować, rozmyślać, rozmyślać się, rozprawować się, rozsądzać, roztrząsać, rozważać; 2. oddzielać, odłączać, rozdzielać, rozsądzać; 3. ogarniać, pojmować, rozumieć, wiedzieć.
Formacje współrdzenne cf ZNAĆ.
Cf ROZEZNAWAJĄCY, ROZEZNAWANIE, ROZEZNAWANY
AN