[zaloguj się]

POCZLIWY (4) ai

o jasne.

comp [i sup] [(n(a))]poczliwszy (1).

Fleksja
sg
mNpoczliwy fNpoczliw(a) nN
A A An(a)poczliwsz(e)
Ipoczliwszym I I
pl
I m poczliwymi

sg m N poczliwy (1).I poczliwszym (1).f N poczliw(a) (2).[n A n(a)poczliwsz(e).pl I m poczliwymi.]

Składnia comp: poczliwszy nad kogo.

stp notuje, Cn brak, Linde XVI w.

1. Moralny, cnotliwy, obyczajny (3): Honestus, poczlyvi BartBydg 70.
[Szereg: »poczliwy a dobry«: ſkąd by ſie iedno wiele mowienia vtzyli/ chcąc więcey ozdobyć ięzik ſwoy/ niż też myſl ſwą/ á ſámi ſiebie potzliwymi/ á dobrymi obytzáymi/ á vtzynki. ErazmJęzyk E5v (Linde).]
a. O kobiecie: niewinna, skromna (2):
Szereg: »cudna a poczliwa« (2): Nyewyáſtá cudna á poczliwa/ ma być ſſánowaná nád wſſytki ine známienitſſe dáry. March1 5 [idem] March3 80.
[Przen:
Wyrażenie: »poczliwe łono«: potimesgo [Jezusa] ſwymi naſwiętſzemi rękoma piaſthowała y na ſwoie napocżliwſze łono ſadzała Pozdraw H6 [idem] ModlKobiet 28.]
2. Godny szacunku, szanowany wskutek zajmowania wysokiego miejsca w hierarchii społecznej; w funkcji rzeczownika (1): Brzemie ná ſie kłádzie/ ktory z pocżliwſſym nád ſie towárzyſzy [qui honestiori se communicat]. Leop Eccli 13/2.

Synonimy: 1. cnotliwy, dobry, godny, nabożny, obyczajny, pobożny, przystojny, zacny; 2. dostojny, godny, poszanowany, poważny, szanowany, ślachetny, zacny.

Cf [NIEPOCZLIWY], POCZCIWY

RS