« Poprzednie hasło: PRZYKŁONIONY | Następne hasło: PRZYKŁONNY » |
PRZYKŁONNOŚĆ (1) sb f
Teksty nie oznaczają pochyleń; drugie o prawdopodobnie jasne (tak w -ość).
sg | |
---|---|
N | przykłonność |
A | przykłonność |
[sg N przykłonność.] ◊ A przykłonność.
Sł stp, Cn, Linde brak.
[W połączeniu szeregowym: Przitim tez baczącz na jego samego [hospodara wołoskiego] Ku jego K. mczi prziklonnoscz, offiarowanie, uprzeime i pilne ządanie, Ktorem jego Krol. mczi przez posly swe uzyual aby tez z nim w dobrim sąsiecztuie mieszkacz i onego w obronie swei miecz raczyl CorfusDocum 1569 nr 157.]
przykłonność ku komu: Barzo T⟨wej⟩ M⟨iłości⟩ dziękuję, iżeś mię T⟨wa⟩ M⟨iłość⟩ w tej chorobie mojej raczył listem swym nawiedzić [...] i oddziaławać, dalibog, tę przykłonność i przyjaźń T⟨wej⟩ M⟨iłości⟩ ku mnie chcę i będę zawżdy wedle nawyszszej możności mojej. ListyPol I 1534/73.
Synonimy: chuć, powolność, skłonność, życzliwość; b. dobroć, dobrotliwość, łagodność, łaska, łaskawość, miłosierdzie, miłościwość, przychylność, życzność.
PP