przypędzać do czego (4): GliczKsiąż I6v; RejPos 88; Iákoby to komu inſzemu miecż do ręku dáwáć/ do wylánia krwie onego przypędzáć/ co inſzego było/ niż ſobie krwáwego miecżá pozwaláć y kreẃ wylewáć. CzechEp 173; [A ieſli [heretycy] ſię przypędzáć do iednośći máią/ iákoż ich zbory dopuśćić ſię máią? SkarUp 29]. Cf »gwałtem przypędzać«.

przypędzać do kogo (1): Pátrzayże [...] iż thu roſkázuie [Pan] poſłom ſwoim: Nákoniec ábyſcie gwałthownie á poniewolnie popędzáli á doćiſkáli wſzytkich narodow/ áby ſzli do domu moiego (marg) Iáko Pan przypądza do ſiebie. (–) RejPos 160.

przypędzać k(u) czemu (10): A staroſtowye mayą ſzye pylno pitacz o thakowich dluznikach. y przipandzacz ye kv zaplaczye. MetrKor 40/818; [list Didimusa Bragmańskiego mistrza do Aleksandra] chwaliſz bogi inſze ktorzi cie k ſlużbie przypądzáią á im ofiary cżyniſz. HistAl Kv; GliczKsiąż F7v; Hektor mąż wielkiey śiły będąc/ zebrał ſie też przećiw Grekom s ſwoim ludem/ wyciągał cżęſtokroć z miáſtá ná Greki/ y ku vciekániu przypądzał. BielKron 57v; Mącz 418d; CzechRozm 240v; w niektórych Stároſtwách przypędzáią poddáné náſzé Duchowné y świetckié ku brániu w domy y w kárczmy piw z miáſteczek náſzych SarnStat 929, 491, 899 marg, 947.

przypędzać czym (5): GliczKsiąż F7v; tedy ſie ná tym pilnie obacżay/ że cie tu Pan Kryſtus roſkázániem ſwoim/ do rzecży niepodobnych/ áni ku wierzeniu nieſłuſznych/ nie przypądza. RejPos 88, 111v; ſwoie Miecże ná ſię obracamy/ márnie á niepobożnie ludźi o Wiárę vtrácáiąc/ [...] rzućili ſie do zbroie ná ſie/ iákoby nie doſyć ſłowy náwrácáć/ ále miecżem lepiey przypędzáć BielSpr 61. Cf »po niewoli przypędzać«.

cum inf (2): Też áby Sáſkowie y ich towárzyſſe nic nowego niepiſáli/ áni imprymowáć dawáli po ſwoich dzierżáwách/ áni też áby nikogo ná wiárę ſwoię nienáwrácali/ álbo trzymáć przypądzáli. BielKron 208v, 195.

Ze zdaniem dopełnieniowym [aby, żeby, [iżby]] (5): LibLeg 7/69; Rzekł pothym Pan ſłudze onemu: Idź y ná drogi y myedzy opłothki/ á przypądzay kogo pothkaſz/ áby był dom moy nápełnion. RejPos 157v; BielSpr 26; Abo[wie]m ſzcżyry náucżyciel nie doſyć ma ná thym żeć pokazał czobyś cżynić álbo opuśćić miał/ ieſliby cie theż nie przypądzał/ nie nápominał/ á według możnośći ſwey nie przyciągał/ ábyś cżynił ábo opuśćił/ tho coś wyrozumiał żebyś cżynić ábo opuśćić miał. RejPosWstaw [21²]v; CzechRozm 240v; [Gdy yvsz był wyeczor matka roszmavyczye [!] przypadzala ya [...] ysby do domv poszla ŻywEufr 30].

Z przytoczeniem [z zapowiednikiem: mowiąc] (1): A oni go przypądzáli prośbámi/ mowiąc: Mieſzkay z námi miły Pánie RejPos 111v.

[W strukturze eliptycznej z okolicznikiem celu: ktorasz telko szna szwoym mąszem yeden rok zyla a nathychmyast poszpolv sznym [...] czystoscz szlvbyla, A ty ya zaszya za mąsz przypadzasz ŻywEufr 16.]

W połączeniach szeregowych (3): Bo náucżycyel áby ſie dzyecyę vcżyło/ chocyaby ono nye rádo/ on przedſię będzye przymuſſał/ wzbyerał/ á przypądzał do vcżenya GliczKsiąż I6v; Insto, Stoyę nád kim/ przymuſzam/ przypędzam kogo k czemu/ pobudzam. Mącz 418d; RejPosWstaw [21²]v.

W porównaniu (1): [rodzicy] ſyny ſwe ku chwale Bożey á cnocye máyą podcżás przymuſſáć wzbyeránim nyeyákim/ yáko też koniá ku byegowi zábodániem przypądzáyą. GliczKsiąż F7v.

przypędzać ku czemu (4): Mądrego znak ieſt żadnego ku vpadu nie przypędzać BielŻyw 53; A we zły obycżay bywáią ludźie kuſzeni/ kiedy ie ku grzechowi álbo záginieniu przypądzáią KuczbKat 425; tákowi ſynowie [którzy otrzymali macierzyznę] ták wźięté dźiedźictwo zwykli márnie trawić/ wydawáć y rozpraſzáć: Oycu téż zá iego miłość y dobrodźieyſtwo okázuiąc ſie niewdźięcznymi/ y przypędzáią go częſtokroć ku niedoſtátkowi SarnStat 588 [idem] [630].

przypędzać w co (1): [Didimus pisze do Aleksandra] A nie dopuſzcżaſz ludziom żyć w ich ſwobodnoſći/ ále ie w niewolſtwo przypądzaſz y vdrączaſz [sed illos in servitutem redigis et retorques] HistAl I8.