[zaloguj się]
[pdf]

PRZYSTĘPCA (1) sb m

Fleksja

A sg przystępcę.

Sł stp, Cn brak, Linde XVII w.

Ten, kto ma dostęp do kogoś, jest przez kogoś przyjmowany; tu o Chrystusie – pośredniku między Bogiem a człowiekiem [ku komu]: Ktorąto grobłą [!] za ktorám mogł być przeſpieczen/ ſborzyłem iá ſám iako by rękoma właſnęmi/ gdym śię Chriſtuſa i iego świątości odprzyśiąkł/ [...] To ieſt gdym vtracił przyczyné Chriſtuſowę/ ktorego iuſz za śrzodek a przyſtępcę ku bogu vżywać niemogę MurzHist L2.

Synonimy: jednacz, obrońca, opiekun, orędownik, patron, pomocnik, pośrzednik, przyczyniciel, przyczyńca, rzecznik, śrzednik, ugadzacz, zastępca.

ZCh