• Instrukcja
  • I. Materiał Słownika
  • II. Podział materiału na artykuły hasłowe
    • 8. Odmianki fonetyczne
    • 9. Odmianki słowotwórcze
    • 10. Formy supletywne
    • 11. Odmiana rzeczownikowa i zaimkowa
    • 12. Imiesłowy
    • 13. Homonimy
    • 14. Wtórne funkcje form fleksyjnych
    • 15. Połączenia wielowyrazowe
    • 16. Połączenia z przysłówkami na -o
    • 17. Formy zwrotne
    • 18. Połączenia z różnymi cząstkami wyrazowymi
    • 19. Formy czasownika być
    • 20. Użycia, które mogą być zakwalifikowane do różnych haseł
  • III. Hasło
  • IV. Specyfikacja gramatyczna
  • V. Część gramatyczna
  • VI. Stosunek do innych słowników
  • VII. Semantyka
  • VIII. Frazeologia
  • IX. Cytaty
  • X. Lokalizacje
  • XI. Synonimy
  • XII. Formacje współrdzenne
  • XIII. Odsyłacze
  • XIV. Układ Słownika
  • XV. Indeks frekwencyjny
  • XVI. Użycia spoza naszego kanonu źródeł
  • XVII. Sposób traktowania kustoszy, żywej paginy i tekstów erratowych
  • Dodatek: pochylenia i miękkości oraz poprawki lokalizacyjne

10. Formy supletywne.

a. Rzeczowniki.

Formy supletywne rzeczownika, np.

brat – bracia,
ksiądz – księża,
człowiek – ludzie,
dziecię – dzieci

uważamy za odrębne jednostki leksykalne i opracowujemy w dwu różnych artykułach hasłowych.

b. Stopniowanie i czasowniki.

Nieregularne formy stopniowania przymiotników i przysłówków, np.

dobry : lepszy,
mało : mniej,

oraz czasownikowe formy supletywne, np.

pojdzie : poszedł,

uważamy za części paradygmatu jednej jednostki leksykalnej i opracowujemy w jednym artykule hasłowym.
Od formy supletywnej stopnia wyższego dajemy odsyłacz.