• Instrukcja
  • I. Materiał Słownika
  • II. Podział materiału na artykuły hasłowe
  • III. Hasło
  • IV. Specyfikacja gramatyczna
  • V. Część gramatyczna
  • VI. Stosunek do innych słowników
  • VII. Semantyka
  • VIII. Frazeologia
  • IX. Cytaty
  • X. Lokalizacje
  • XI. Synonimy
    • 270. Zasady ogólne
    • 271. Zakres podawania synonimów
    • 272. Co może być synonimem
    • 273. Do jakich rubryk dajemy synonimy
    • 274. Synonimy pod pochodnymi formacjami słowotwórczymi
    • 275. Co jest synonimem, a co odsyłaczem
    • 276. Strona graficzna
    • 277. Wskazówki pomocnicze
  • XII. Formacje współrdzenne
  • XIII. Odsyłacze
  • XIV. Układ Słownika
  • XV. Indeks frekwencyjny
  • XVI. Użycia spoza naszego kanonu źródeł
  • XVII. Sposób traktowania kustoszy, żywej paginy i tekstów erratowych
  • Dodatek: pochylenia i miękkości oraz poprawki lokalizacyjne

275. Co jest synonimem, a co odsyłaczem.

W zasadzie wyrazów współrdzennych nie wprowadzamy do synonimów, lecz odsyłamy do nich. Dotyczy to też rzeczownikowych wariantów przedrostkowych, np. gliszcze i zglisko. Wyjątkowo za synonimy uznajemy przysłówki wtórne (np. gromadą i gromadnie, wiecznie i na wieki), wyrazy współznaczące, z których jeden jest złożeniem z tym samym rdzeniem w jednym z członów, np. dzbanarz i dmidzban, koleśnik i kołodziej oraz rzeczownik i współznaczące zestawienie z przymiotnikiem od tego rzeczownika, np. korek i drzewo korkowe (por. errata do t. X).
Odmianki słowotwórcze oczywiście mogą być łącznie synonimami do innego wyrazu, np. dziecię i dziecko do POTOMEK.