[zaloguj się]
[pdf]

GODOWANIE (14) sb n

Teksty nie oznaczają ó oraz é; oba o prawdopodobnie jasne (tak w godować i godownik); a jasne.

Fleksja
sg pl
N godowani(e) godowaniå
G godowaniå
A godowani(e)
I godowanim
L godowaniu

sg N godowani(e) (3). ◊ G godowaniå (4); -å (3), -(a) (1). ◊ A godowani(e) (2). ◊ I godowanim (1). ◊ L godowaniu (3). ◊ pl N godowaniå (1).

Sł stp notuje, Cn brak, Linde XVI w. w cytacie s.v. gody.

Uczta, biesiada i branie w nich udziału (14): wktory vtzynił wyelkye gody/ a myedzy godowanim wſpamyętał na podtzaſſego y na kuchmiſtrza HistJóz A4v; BielŻyw 102, 103 [2 r.]; HistAl F2v [2 r.]; Zátáił to w ſobie Abſálon zá dwie lecie/ áż gdy ſzedł Abſálon ná ſtrzyżenie owiec (bo w ten cżás v nich bywáły godowánia wielkie.) BielKron 71v; mieſzkał thám Boleſław przez niemáły cżás/ áż ſie iął roſkoſzy/ opilſtwá/ myſliſtwá/ godowánia/ miłowánia BielKron 348, 125v, 260; HistRzym 22; Niceteria – Godowanie y podarki pozwiczięſtwie. Calep [698]a.
a. Uczta weselna (2): Ale gdy bylo bliſko końtza godowaniá/ przyſtąpili ſludzy k iey miloſcij / powiedaiątz ijże wina niedoſtaie OpecŻyw 40v; BielKron 328.

Synonimy: bankiet, biesiada, czestowanie, cześć, czta, kołacyja, krotochwila, podejmowanie, schadzka, uczta, wesele, wieczerza, zeszcie.

Cf GODOWAĆ, GODY

HG