« Poprzednie hasło: KWAPIĄCY SIĘ | Następne hasło: KWAPIĆ SIĘ » |
KWAPIĆ (17) vb imp i pf
impf (16), pf (1) [praet] ArtKanc.
a jasne.
inf | kwapić | |
---|---|---|
indicativus | ||
sg | ||
1 | kwapię |
praet | ||||
---|---|---|---|---|
sg | pl | |||
3 | m | kwapił | m pers | kwapili |
impersonalis | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|
con | by kwapiono | |||||
participia | ||||||
part praes act | kwapiąc, kwapiąć |
inf kwapić (5). ◊ praes 1 sg kwapię (2). ◊ praet 3 sg m kwapił (2). ◊ 3 pl m pers kwapili (1). ◊ impers con by kwapiono (1). ◊ part praes act kwapiąc (5), kwapiąć (1) Mącz.
Sł stp notuje, Cn brak, Linde XVII w.
W przeciwstawieniu: »zwłaczać ... kwapić« (1): [IchM] nie zwłaczając, ale kwapiąc, aby ukazali, że dobrze a chrześcijańskie szafują tym, czegośmy im z przodkow swych zwierzyli DiarDop 100.
W charakterystycznych połączeniach: barzo kwapić, silno.
Synonimy: I.1. pośpieszać, śpieszyć, śpieszyć się; 2. garnąć się; II.1. popędzać; 2. gnąbić.
Formacje współrdzenne: kwapić się, pokwapić, pokwapić się, skwapić się, ukwapić, ukwapić się; okwapiać się, pokwapiać się, przykwapiać, skwapiać się, ukwapiać się, uskwapiać się.
Cf KWAPIĄCY, KWAPIENIE, KWAPIONY
WG