[zaloguj się]
[pdf]

1. NUCIĆ (1) vb impf

Fleksja
indicativus
praes
sg pl
1 nucę
3 nuci nucą

praes [1 sg nucę. ◊ 3 sg nuci ]. ◊ 3 pl nucą.

Sł stp, Cn brak, Linde XVI w.

1. Dręczyć, nękać [kogo]: Niech to na koniec i sami IchM u siebie uważyć raczą [...] na kogo o jaką krzywdę skarżą, albo się uznawszy sam pokoj dać, a nie czynić krzywdy dłużej, albo nagrodzić, jeśli krzywdę czynił, albo ukazać, że niesłusznie winowan był. IchM nie tylko z tego żadnej rzeczy nie czynią, ale nas jeszcze nucą, cisną dekretały a mandaty WKM abyśmy milczeli. DiarDop 99.
2. [Wabić, nęcić [kogo]: Mąż złośćiwy nući bliźniégo ſwego [lactat amicum suum; podchodzi przyiaćielá ſwego Leop]: y prowádźi go drógą nie dobrą. WujBib Prov 16/29 (Linde).]
3. [Zmuszać, zapędzać, wymuszać: Nucę/ Cogo, adigo. nucenie/ Coactio. Volck Nnn2v.]

Synonimy: 1. dokuczać, dręczyć, męczyć, nękać, trapić; 2. łudzić, nęcić, przywabiać, wabić; 3. zapędzać.

Formacje współrdzenne: ponucić, przynucić; przynucać; przynukać; przynukawać.

Cf 1. [NUCENIE]

TG