»omylność [komu a. czemu] przyczytać« (3): tedy przyſtoyniey ludziom omylność niż piſmu przycżytáć CzechRozm 152, 140v.

»omylność człowieka« (1): ieſzcże nam powiedáiąc o omylnośći cżłowieká káżdego/ [...] gdyż go ná inſzych mieyſcach piſmá ſwięte ieſzcże ktemu y łgarzem y náwſzem omylnym zową. RejPos 302v.

»duch omylności« (1): Ale iż ſie Pan gniewał/ zá ich wielkie złośći/ Dał w vſtá tym Prorokom/ duchá omylnośći. Ktory ie tám omamił/ iże to mowili/ Cżego zły duch náucżył/ ktorym ſie ſzalili. HistHel D2.

»dziwne omylnośći« (3): A nie wierny to ieſt ſtroz młodoſcz poczćiwoſći Dzywnie cżłeka przywodży w dzywne omylnoſći RejJóz Iv; RejWiz 92; RejZwierc 269.

»płocha omylność« (1): Tákżeć y dziś náſz Parys/ káżdy w ſwey młodośći/ Obmiya zacność/ rozum/ w płochey omylnośći. RejZwierz 43.

»prawne omylności« (1): Mow z nim co o Koronnych/ dziwnych doległoſciach/ Moẃże o záwikłánych/ práwnych omylnoſciach. RejZwierz 73.

»omylność świata« (1): A ták ten wſzechmogący Pan/ przeźrzawſzy omylność ſwiátá nędznego/ iż ſie záwżdy miał vnośić zá wymyſłem ſwoim/ [...] zá wielką pociechę nám tę ſwiętą Ewányelią zoſtáwić racżył RejPos 119.

»omylność tłumacza« (1): Pierwſza [przyczyna błędów] ieſt głupſtwo piſarzow/ Druga/ chytrość albo zdrádá Heretykow. A trzećia omylność tłumácżow. BudNT b4.

»urok omylności« (1): Bo vrok omylnośći [fascinatio enim nugacitatis]/ záćmiwa dobre rzecży Leop Sap 4/12.

»burda i omylność« (1): Stárayże ſie corychley byś [...] Zył ſobie iáko cżłowiek żywotem pocżćiwym. A ták vydzyeſz ſwietkieh [!] burd y tych omylnośći/ Ktore iuż iákoś ſlyſzał przywodzą w trudnośći. RejWiz 44v.

»krewkość albo omylność« (1): nye z krewkoſći álbo omylnoſći yákyey/ ále vprzeymą złoſćyą á pychą Bogu ſye ſprzećiwili KromRozm III A8.

»nieumiejętność i omylność« (1): Abowyem ktożkolwyek/ á yákożkolwyek śwyęty/ vczony y mądry był álbo yeſt/ yednák człowyek yeſt álbo był/ á nyeumyeyętnoſci y omylnoſci/ ktora z przyrodzonego grzechu ná wſſyſtek rodzay ludzki przyſzłá poddan. KromRozm II p4.

»omylność i niezgoda [= niezgodność]« (1): chybáby też Prorokowi temu omylność y niezgodę przypiſáć ſmiał CzechRozm 141.

»omylność i obłędliwość« (1): wolę przy tákim wyrozumieniu tych lat Sáulowych/ przeſtáć á z dobrym ſumnieniem/ niżbym piſmu ś. omylnośći y obłędliwośći przycżytáć miał. CzechRozm 140v.

»omyłka abo omylność« (1): A ia też iákom pocżął/ omilnośći [errata zmienia: omyłki ábo omylnośći] ich y záwiedzenia pokázowáć będę CzechRozm 107v.

»przysada, omylność« (1): Gdiż w tych ſwiętich ſłowiech iego [Pana] iuż żadney przyſády/ iuż żadney omylnośći nigdziey nie zoſtawa. RejAp 44.

»omylność a ślepota« (1): A pewnie odpádną káżde łuſki od ocżu iego/ omylnośći á márney ſlepoty iego/ iż práwie pozna á práwie ſie przypátrzy możnośći á Boſtwu Páná ſwoiego RejPos 286.

»omylności a uniesienie« (1): á thy omylnośći twoie á vnieſienie twoie niechayći wneth omierznie RejAp 19v.

»upadek i omylność« (1): á on dopiero przemowił y odwołał błąd ſwoy/ żáłuiąc vpadku y omylnośći ſwoiey. SkarŻyw 453.

»zła sprawa a omylność« (1): wiedząc pewnie ná iákie ſrogie dekretá á ná iákie okrutne pomſty tám ſie poſtawić ma/ ieſli go znaydzyeſz w tey złey ſpráwie á w tey márney omylnośći iego. RejPos 192v.

»fałszywa omylność« (1): Ieſzcże y trzećim obycżáiem możemy pokazáć fáłſzywą omylność tey náuki SarnUzn G8.

»ludzka omylność« (1): Bo prożno yeſt myeć nádzeyę w ludzkyey omylnośći/ Wſſák wyemy nicżemne ſpráwy cżłowyeká káżdego LubPs Y6v.

»marna omylność« (1): A coż też záſię rzecże oná nędzna duſzá onego złośćiwego cżłowieká/ ktora tu w złey wierze á w márney omylnośći odbieżáłá ſproſnego ćiáłá ſwego RejPos 128.

»omylność świata tego, świecka« [szyk 18:1] (18:1): A nie dáy ſie vwodzić ſwieckiey omylnośći/ Ktora wſzytki przywodzi ná dziwne chćiwości. RejWiz 56, A4, 5; Słuchayże coć ieſzcże drugiego ten Pan obiecowáć racży ieſli go nie odſtąpiſz w omylnoſciach á w tym záburzeniu ſwiátá te^go y fáłecżnych wymyſłow iego RejAp 28, 20v, 198v; thy náſze nędzne vſzy thák ſą twárdo zátłocżone omylnoſciámi ſwiátá tego/ omamione od cżárthá ſproſnego/ iż nie mogą prziymowáć do ſiebye głoſu ſwięthego iego RejPos 203, 7v, 163v, 217v, 226, 237 [2 r.] (13).

»wielka omylność« (1): Gdy vważy odmienność dziſieyſzego ſwiátá/ Ktora ſie ách nieſtotyſz w teráznieyſze látá/ Ták ſzyroce roznioſłá w wielkiey omylnośći/ Ze prawdá potłocżona buiaią chytrośći. RejWiz 3v.

»burzki, (a. zaburzenia) a omylności świata tego« [szyk 1:1] (2): RejAp 28; kthorzy przetrwawſzy w ſtátecżnoſciách ſwoich przy nim/ iáko przy wiernym Pánu á przy Páſterzu ſwoim/ przetrwáli y ty wſzytki burzki á omylnośći ſwiáthá thego. RejPos 263.

»ciemność a omylność« (2): ktorzy omacnie á pokątnie á cáłą noc w ciemnoſiach swych/ á w onych omylnoſciach ſwoich miececie ony nędzne ſieci ſwoie ná ty niewinne rybki Páná ſwoiego/ odwodząc ie od niego [...] nic nie vłowicie RejPos 176v, 176v.

»fałsz (a. fałeszność) a (ani) omylność« [szyk 2:1] (3): A ták więc przychadzáią ku oney zacnośći/ W ktorey fáłſzu nie bywa áni omylnośći. RejWiz 7; Leop Matth 13/22; RejPos 251v.

»omylność i nieprawda« (1): Y náćiągnęli ięzyk ſwoj/ rownie iáko łuk omylnośći y nieprawdy [Et extenderunt linguam suam quasi arcum mendacii et non veritatis] Leop Ier 9/3.

»omylność a obłudność« (1): niedbáli nic o niebo/ iedno ſie ziemſkiemi omylnoſciámi á obłudnoſciámi paráli. RejAp 108v.

»oszukanie i omylność« (1): A w tym więtſzy ieſt ich grzech/ że Kupcy z ich oſzukánia y z omylnośći przycżynę wźiąwſzy/ [...] wſzyſtki rzecży drożey przedáią KuczbKat 330.

»omylność a pokrytość« (1): A tu ſie vcżmy pilnie s tych náuk [...] w iákiey pocżćiwośći á w iákiey ſławie mamy záchowywáć vſthá á ięzyki ſwoie/ á ſtrzedz ich od káżdey omylnośći á pokrytośći vnieſionego ſercá náſzego. RejPos 251v.

»pokusy a omylność« (2): RejAp 20v; [Pan takiemu obiecał błogosławić] ktory przebrnąwſzy ty wſzytki niebeſpiecżeńſtwá tego burzliwego morzá/ á tego zátrwożonego á nikcżemnego ſwiátá: á pokuſy/ á omylnośći iego s ſiebie złoży RejPos 187v.

»potwarz a omylność« (1): Dla tego iżeſcie wzgárdzili ſłowá prawdziwe/ á położyliſcie nádzieię w potwarzy á w omylnoſciach [speratis in extorsione et perversitate PolAnt Is 30/12]/ [...] przeto ſpuſzcżę ná was złość wáſzę RejPos 63v.

»omylność a przewrotność« (1): przypuſzcżam to do pocżćiwego bacżenia twego/ [...] co ſobie obráć á przy cżym ſnádniey zoſtháć maſz/ gdy ſie iedno pilnie przypátrzyſz dziwnym omylnoſciam á przewrotnoſciam ſwiátá te^o. RejAp 198v.

»sprosna (a. zła) sprawa a (i) omylność« (2): A tu ſie s tey Ewányeliey pilnie vcżyć mamy/ [...] á iáka ſroga pomſtá vſtáwicżnie wiśi nád námi/ [...] ieſli w złey ſpráwie á w omylnoſciach ſwiátá tego tu ſtąd zeydziemy. RejPos 7v, 174v.

»omylność i wszeteczność« (1): á iż ſie go [człowieka, który złą sławę na sobie nosi] ludzie ſtrzegą doznawſzy omylnośći a wſzetecznośći iego. RejZwierc 85.

»złość a omylność« (2): wſzytkich złośći á omylnośći będzie pełen ſwiát. RejAp 68; RejPos 260.