« Poprzednie hasło: [PODBURZYCIEL] | Następne hasło: PODCECHOWAĆ » |
PODBURZYĆ (15) vb pf
podburzyć (14), podborzyć (1) KochFr.
o jasne; w -bo- o pochylone.
praet | ||||
---|---|---|---|---|
sg | pl | |||
3 | m | podburzył | m pers | podburzyli |
fut 3 sg podburzy (3). ◊ praet 3 sg m podburzył (10). ◊ 3 pl m pers podburzyli (2).
Sł stp, Cn brak, Linde bez cytatu.
podburzyć na kogo (3): [młodzieńcowi] wſzytek świat ſłużył [...] Ale on Przygodę z Nieſzcżęſcim [nazwiska osób] ſám na ſię podburzył ForCnR D3v; BielKron 203v; Kto ćię ná mię podbórzył/ Maro niechutliwy/ Ześ ſwym kłamſtwem śmiał zelżyć żywot móy cnotliwy? KochFr 92.
podburzyć przeciw komu, przeciw czemu (2): y gdy ſię [Kserkses] ták zmocni w bogáctwách ſwoich/ podburzy wſzytki przećiw kroleſtwu Greckiemu. BibRadz Dan 11/2; BielKron 136v.
podburzyć na kogo (4): Wikleff ieſzcże máło przed Huſem błędliwą wiárę rozſiewał/ gdzie wiele chłopſtwá na pány podburzył BielKron 326v, 10v, 327v; BielSpr 46v; [WerReguła 41].
Ze zdaniem dopełnieniowym (1): Skárbimirz Woiewodá Krákowſki Hetman krolewſki [...] ſhárdział krolowi/ ták iż chćiał więcey roſkázowoć [!] niż pan/ podburzył wiele pánow y ſláchtę poſpolitą áby krolá nie ſłucháli BielKron 352v.
Synonimy: pobudzić, podszczuć, poduszczyć, podżec, przyłudzić, przywabić, wzruszyć, zapalić, zbuntować.
Formacje współrdzenne cf BURZYĆ.
Cf PODBURZENIE
KW