[zaloguj się]

13. Pochylenia.

Jeżeli wciągnięty do hasła materiał „klamrowy” dostarcza przykładu różniącego się pod względem pochylenia od stanu w całym haśle, zapisujemy je w klamrze, np.:

-a- (x), [-a-].
Gdyby był to jedyny przykład mówiący o pochyleniu w danej pozycji, zapisalibyśmy go w kolejności u nas przyjętej, np.:
[-ón], -on-.
Możliwa też jest sytuacja:
-ón. ◊ -on- (x), [-ón-].
Natomiast formuła słowna dotycząca przykładu „klamrowego” wpleciona jest normalnie w ciąg uwagi, bez klamer.
Należy pamiętać, że dodając użycie „klamrowe” do naszego hasła jednokartkowego, musimy wpisać na swoim miejscu uwagę o pochyleniach dotyczących całości materiału, a z zapisów fleksyjnych usuwamy nawiasy w tematowej części wyrazu (oczywiście z wyjątkiem wypadku, gdy użycie „klamrowe” wystąpi w tej samej, co nasza, formie fleksyjnej).
Jeżeli zaś do hasła liczniejszego, lecz niezawierającego danych co do pochyleń, dodajemy użycie „klamrowe” z tekstu oznaczającego pochylenia, zmieniamy dane hipotetyczne (prawdopodobnie ...) lub uwagę o braku pochyleń, na pochylenia pewne.