• Instrukcja
  • I. Materiał Słownika
  • II. Podział materiału na artykuły hasłowe
  • III. Hasło
  • IV. Specyfikacja gramatyczna
  • V. Część gramatyczna
  • VI. Stosunek do innych słowników
  • VII. Semantyka
  • VIII. Frazeologia
  • IX. Cytaty
  • X. Lokalizacje
  • XI. Synonimy
  • XII. Formacje współrdzenne
  • XIII. Odsyłacze
  • XIV. Układ Słownika
  • XV. Indeks frekwencyjny
  • XVI. Użycia spoza naszego kanonu źródeł
    • 294. Uwagi ogólne
    • 295. Sposób wykorzystania
    • 296. Zasady techniczne
    • 297. Transliteracja
    • 298. Lokalizacje
    • 299. Użycie klamer
    • 300. Hasła niepewne
    • 301. Warianty hasła
    • 302. Pochylenia z tekstów transkrybowanych
    • 303. Linde w uwadze o słownikach
    • 304. Warunki
    • 305. Odmianki hasła
    • 306. Pochylenia
    • 307. Fleksja
    • 308. Uwaga o Lindem
    • 309. Miejsce przykładów klamrowych
    • 310. Cytowanie
    • 311. Przykłady „klamrowe” w haśle raz zaświadczonym
    • 312. Zalecenie robocze
  • XVII. Sposób traktowania kustoszy, żywej paginy i tekstów erratowych
  • Dodatek: pochylenia i miękkości oraz poprawki lokalizacyjne

UŻYCIA SPOZA NASZEGO KANONU ŹRÓDEŁ
IV. Uwagi dodatkowe w części semantycznej i frazeologicznej

Jeżeli użycie „klamrowe” zawiera jakieś zjawisko, które wymaga opisu w klamrze przy tytuliku struktury, połączenia lub jednostki frazeologicznej, opis ten wprowadzamy w klamrze nietłustej. Natomiast wariant tytuliku jednostki zapisujemy w klamrze tłustej.

16. Miejsce przykładów klamrowych.

Odmianki hasłowe i fleksyjne stoją po postaciach z kanonu (por. 12. i 14.); formy fleksyjne we właściwym miejscu.
Jednostki frazeologiczne wpisujemy we właściwym im miejscu alfabetycznym, a jeżeli będzie ich obok siebie kilka, klamrę otwieramy przed pierwszą i zamykamy po ostatniej.
Dodatkowe przykłady ilustrujące stoją po średniku in continuo na końcu odpowiedniej pozycji, zwłaszcza grupy ogólnej.

a. Cytat z innego wydania.

Jeżeli inne wydanie jednego z naszych tekstów (w to wliczamy również SienHerb wobec FalZioł) wprowadza odmienną postać fonetyczną wyrazu, wpisujemy tę klamrę w odpowiedni cytat bezpośrednio po wyrazie hasłowym, np.:

głucży [glucży I wydanie].

b. Znaczenia.

Rubryki znaczeniowe stoją w zasadzie na końcu układu znaczeń, ale jednak przed rubrykami specjalnymi oraz takimi, jak Zestawienia w funkcji..., imiona własne oraz rubryki oznaczone gwiazdkami, np. s.v. FUGA:

1. Rowek wzdłuż krawędzi deski...
2. [Element zwierający, spajający inne elementy...]
3. lek. Spojenie kości czaszki...

Wyjątkowo znaczenie „klamrowe” może stanowić początkową rubrykę, jeżeli reprezentuje nazwy pospolite wobec wyłącznie imion własnych zaświadczonych w kanonie (cf GDAŃSK, GODZIĘBA) lub niewątpliwe znaczenie podstawowe (cf KIEP).

aa. Hasła objaśniane strukturalnie.

W hasłach pochodnych objaśnianych strukturalnie (dem. od ..., przymiotnik od ...) zachowujemy układ zgodny ze znaczeniami hasła podstawowego, a więc znaczenia „klamrowe” numerujemy wyłącznie według tej zasady.