[zaloguj się]
[pdf]

KUREWNIK (9) sb m

e jasne.

Fleksja
sg pl
N kurewnik kurewnicy
G kurewników
A kurewniki

sg N kurewnik (6). ◊ pl N kurewnicy (1). ◊ G kurewników (1). ◊ A kurewniki (1).

Sł stp, Cn brak, Linde bez cytatu.

1. Mężczyzna żyjący rozpustnie; scortator Mącz, Calep; moechus, pudicitiae expugnator, sturpator Mącz; aquariolus, ganeo Calep (9): Sturpator, Kurewnik/ ſromotnik biáłych głów. Mącz 424a, 228d, 330b, 374a; Calep 86a, 447a, 956b.
Szeregi: »kurewnicy i cudzołożnicy« (2): Ale kurewniki y cudzołożniki będźye Bog ſądźił [fornicatores enim et adulteros Vulg Hebr 13/4] KromRozm I C2; Mącz 142b.

[»szkortarze a kurewniki«: Duchowne zową na ſwiecie czo napſotliwſze ſzkortarze a kurewniki/ abowiem oni Zon niemaią/ złemu Duchowi kwoli żywą Ekonom e3v.]

2. [Stręczyciel: Lenones [...] qui muliebrem impudentiam et turpitudinem vendunt... Ruſſyianowye [!], Kurewniczi Cervus F 1540/294v.]

Synonimy: 1. cudzołożnik, fryjerz, gach, gamrat, miłośnik, nałożnik, nieczysty, nierządnik, porobnik, rozpustnik, sprosnik, szkortarz, szkortator, wszetecznik; 2. rufijan, zamtuźnik.

Cf KURWIARZ, KURWOGOSPODARZ

JB