« Poprzednie hasło: NIEŁASKAWO | Następne hasło: NIEŁATANY » |
NIEŁASKAWY (17) ai
niełaskawy (9), niełaskaw (8).
W pisowni rozłącznej (9), w łącznej (8).
e oraz pierwsze a jasne; -aw-; -åw.
sg | ||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
m | N | niełaskåw, niełaskawy | f | N | n | N | niełaskawé | |
A | niełaskaw(e)go, niełaskawy | A | A | |||||
I | I | niełaskawą | I |
pl | ||
---|---|---|
N | subst | niełaskawy |
D | niełaskaw(e)m |
sg m N niełaskåw (7), niełaskawy (2); ~ (attrib) niełaskawy (1); ~ (praed) niełaskåw (7). ◊ A niełaskaw(e)go (3), niełaskawy (1). ◊ f I niełaskawą (1). ◊ n N niełaskawé (1). ◊ pl N subst (praed) niełaskawy (1). ◊ D niełaskaw(e)m (1).
Sł stp brak, Cn notuje, Linde brak.
- 1. Nieprzychylny, nieżyczliwy; surowy; gniewny
(16)
- Przen (1)
- a. Będący wyrazem nieżyczliwości (2)
- 2. Nieobłaskawiony, dziki (1)
niełaskawy komu (1): iako też nielubem y nielaſkawem ſobie niewdzietznoſc pokazowali PaprUp A2.
niełaskawy przeciw komu (2): BielKron 124v; Tym miſternym rzemieſłem wſzytcy wſkurać máią/ Ktorzy świát nie łáskáwy przećiw ſobie znáią. Prot C4.
niełaskaw na kogo (7): LibLeg 10/151; GliczKsiąż F8, O3v; BielKron 233v; Scito illum. osorem uxoris tuae, Wiedz żeć ná twą żone [!] nie łáskaw. Mącz 259d; BArtoſzu łyſy/ á z Hiſzpáńſką brodą/ Godźien by łåſki zá ſwoią vrodą. Ale pánienki ná cię niełáſkáwy KochFr 60; ActReg 84.
W przeciwstawieniu: »niełaskaw być ... miłować« (1): ktory ocyec nye biye rozgą ſyná ſwego/ nye łáſkaw yeſt nań/ á ktory miłuye onego/ ſtára ſie o to aby był karánim wyćwicżon GliczKsiąż F8.
W połączeniu szeregowym (1): Móy mily ſynu/ wina niedoſtaie [...]. nie wiem tzo vczynitz. Iezus miły odpowiedziáł: Czo mnie ij tobie niewiaſto. To odpowiedzenijé matuchnie/ widzi ſie iakoby ſrogié/ przykré/ ij nie laſkawé/ ale bylo ku nauce naſſé OpecŻyw 41.
Synonimy: 1. gniewliwy, nieluby, nieludzki, ostry, surowy; 2. dziki, nieogłaskany, nieskromny, niespokojny.
Cf ŁASKAWY
MM