przystosować do czego (5): KrowObr 14v; GórnDworz Q2; ále [mądrość] buia ſobie w rozmyſle pocżćiwego cżłowieká iáko orzeł/ záwżdy z wyſoká vpátruiąc á káżdy cżás vważáiąc gdzie co przyſtoynie do cżego przyſtoſowáć może RejZwierc 146; że gwiázdárſkie náuki naprzod Krolowie Egiptſcy wynáleźli/ w ktorey on Iulius Ceſarz ták dálece przodek miał/ że ráchunek roku [...] do biegu słonecżnego przyſtoſował ModrzBaz [16]v; Oczko 2.

przystosować czemu (3): w Hiſtoriach vbacżamy czo ſię przed tym działo/ albo czo było ták od rozumnych iáko od ſproſtnych ludzi mowiono/ ſktorych tych to zoſobna rzeczy każdą/ iey własćiwemu cżaſowi mamy przyſtoſować. KwiatKsiąż H3v; [doktorzy] ták pilno ſye bárzo vſadzáli/ áby ich [wód] właſnośći doſzedſzy/ chorobam przyſtoſowáć mogli: gdyż inſza do vżywánia zá pićié/ á do wárzenia/ á inſza do lékarſtw chorobam pomocna być ma Oczko 10, 16.

przystosować do kogo, do czego (6): A batzyſz iuſz/ iż nie o ćieleſnych dziewicach Duch ſwięty ty ſlowá rozumie/ iákoś ie ty fáłſzywie do dziewic ćieleſnych y ſſalonych/ przyſtoſował? KrowObr 229; SarnUzn [F]2; CzechEp 171; NiemObr 8, 21; vważ v śiebie przycżyny przerzecżone fráſunkow od Páná Bogá dopuſzcżonych: á iednę ábo kilká z nich/ do ſámego śiebie przyſtoſowawſzy/ vtul ſię w płácżu/ y troſce twoiey. LatHar 578; [Przyſtoſuiąc tedy do náſzey rzeczy [tj. do sposobu używania pieniędzy]/ pieniądze ſáme z śiebie nie czynią żadnego pożytku iáko czyni dom/ álbo rola ŚmiglLichwa 20].

przystosować komu (1): Y wnetże ku temuż Bogu obrácza ſwą mowę: Wſtąpiłeś ná wyſokośći y poimałeś bráńce álbo więźnie. Ktore iednák ſłowá Apoſthoł do Ephez.4. Kriſtuſowi właſnie przyſtoſował. SarnUzn D6v.

przystosować ku komu, ku czemu (4): BibRadz 1.Cor 4/6; Nie zły przykład/ ktory/ proſzę ćię/ przyſtoſuy iáśniey ku rzeczy náſzey. OrzRozm B3; iż on [żartujący] wziąwſzy tho ſłowo rząd [na konia]/ przyſthoſował ie ku inemu/ y vkazawſzy rząd [stojących]/ [...] odmienił właſność ſłowá/ przeto dla tey wtorey trefnośći/ z dwuwykłádnego ſłowá/ rzecżenie było dáleko trefnieyſze. GórnDworz P8, O5.

Ze zdaniem dopełnieniowym nawiązującym do dopełnienia dalszego w zdaniu nadrzędnym [na kogo; to aby] (1): Abowiem coś perwey [!] powiedział tegoś wſzytkiego zapomniał/ y ná kápłany to ſámy przyſtoſował/ áby oni tylko pod dwiemá oſobomá przyimowáli KrowObr 200v.

przystosować do czego (1): Pięknie záprawdę y Páweł/ zálećiwſzy rozmáite dáry/ ktoremi cżłonki iednego ćiáłá ozdobione ſą/ á przyſtoſowawſzy ie do ćiáłá Rzecżypoſpolitey/ ábo Zboru ś. roſkázuie/ żeby [...] ModrzBaz 45v.

przystosować k czemu (1): Ale ieſzcże mieyſce Páwłá s. [...] k teyże Regule [interpretacji Pisma Św.] przyſtoſuymy/ á vyrzeſz [...] że to piſmo zá námi ieſt SarnUzn F7v.

przystosować z kim (1): CzechEp 272 cf Szereg.

przystosować do czego (1): A gdychmy ſie iuż o práwdzie námowili/ tu iuż muśimy ſtałość do niey przyſtoſowáć/ bo ty dwie pánie z iednego domu idą RejZwierc 85.

przystosować ku czemu (3): ná wierzch [sukni] Humerał włożył/ kthory sćiągnąwſſy páſem przyſtoſował ku Pekthoráłowi Leop Lev 8/8; Contexere extrema cum primis, Oſtáteczne ku pierwſzym prziſtoſowáć. Mącz 453c, 244b.

przystosować do czego (1): iáko ow ſznur z wagą/ czo go murárze vżywáią/ ktory nie iedno ſam proſty ieſt w ſobie/ ále y tę ſciánę proſtą vcżyni/ do ktorey go przyſtoſuią. GórnDworz Gg5.

przystosować k(u) czemu (2): ListRzeź w. 17; K cżemu ią [gorzałkę] przyſtoſuieſz Wielką w niey mocz pocżuieſz LudWieś B5.

przystosować czym (1): A my nie wźięliſmy duchá tego ſwiátá/ ále duchá ktory ieſt z Bogá: ábyſmy wiedzieli co nam Bog dárował. Co też opowiedamy nie przez wyuczone powieśći ludzkiey mądrośći: ále przez náukę Duchá/ duchownym duchowne rzeczy przyſtoſuiąc [comparantes]. WujNT 1.Cor 2/13.