« Poprzednie hasło: GABACZ | Następne hasło: GABAJĄCY » |
GABAĆ (48) vb impf
Oba a jasne.
inf | gabać | ||||
---|---|---|---|---|---|
indicativus | |||||
praes | |||||
sg | pl | ||||
1 | gabåm | ||||
2 | gabåsz | ||||
3 | gabå | gabają |
praet | ||||
---|---|---|---|---|
sg | pl | |||
3 | m | gabåł | m pers | gabali |
f | gabała | m an | ||
n | subst | gabały, gabali |
fut | ||||
---|---|---|---|---|
sg | pl | |||
3 | m | m pers | będą gabać | |
n | będzie gabać | subst |
imperativus | |
---|---|
sg | |
2 | gabåj |
conditionalis | ||||
---|---|---|---|---|
sg | pl | |||
3 | m | by gabåł | m pers | by gabali |
n | by gabało | subst | by gabały |
inf gabać (9). ◊ praes 1 sg gabåm (3). ◊ 2 sg gabåsz (1). ◊ 3 sg gabå (12); -å (10) BielKron, SienLek (7), PaprPan, Oczko, -a (1) Mącz, -(a) (1). ◊ 3 pl gabają (2). ◊ praet 3 sg m gabåł (1). f gabała (1). ◊ 3 pl m pers gabali (3). subst gabały (1) SkarŻyw, gabali (1) Leop. ◊ fut3 sg n będzie gabać (1). ◊ 3 pl m pers będą gabać (1). ◊ imp 2 sg gabåj (1). ◊ con 3 sg m by gabåł (2). n by gabało (1). ◊ 3 pl m pers by gabali (2). subst by gabały (2). ◊ part praes act gabając (4).
Sł stp, Cn notuje, Linde XVI – XVII w.
- 1. Niepokoić, dokuczać, dręczyć, napastować, zaczepiać, nękać; naprzykrzać się, nalegać
(42)
- a. O działaniu celowym (24)
- b. O dolegliwościach
(18)
- α. O chorobach (10)
- β. O pokusach cielesnych (4)
- 2. praw. Podważać, atakować, zaskarżać (6)
gabać kogo, co (17): BierEz I; A gdy ſie wygikrzy/ tham z tąd idzie Czo może na głębiey y nadaley/ á to przeto aby iey dzieci nie gabały FalZioł IV 37a; Nlemogą nigdy Thatarzy ſpokoyni być aby poſthronnych ſąſiadow nie gabali albo nie łupili plony tak bydła iako y ludzi zabijaiącz MiechGlab 32, 35 [2 r.], 36; a przydzie ten cżas gdi mie więcey niebędą gabac nieprziiaciele moi. WróbŻołt T3v, 55/2; Diar 52; álić prziydą poſłowie do onego przełożonego w Bożnicy/ powiádáiąc: żeć corká twoiá iuż vmárłá/ co iuż więcey gábaſz miſtrzá? Leop Mar 5/35; BibRadz Deut 2 arg; Poráźił drugi raz Dawid Filiſtyny. Saul zayrzał mu tego/ pocżął go cżárt gábáć/ chciał Dawidá zábić/ ále Dawid vciekł BielKron 66; Potym trzećiego dniá/ náſzedłem onego co mi dał dwá rázy kámieniem [...] y putłukłem mu gębę kámieniem [...]. Krolowa z okná widźiáłá á wołáłá zábiy zábiy łotrá co ćie rad gába. BielKron 458v; KuczbKat 425; wſzákże go záraz duch Boży dobry krolewſki opusćił/ á ná mieyſce iego ſzátan go gábał. CzechRozm 140; SkarJedn 249; SkarŻyw 572. Cf gabać kogo czym.
gabać kogo czym (1): Tám gdy go záſie iego powinowáći náydowáli: á onemi ſłowy gábáli/ vćiekł/ od złych ſłow vſzy kryiąc/ ná głęboką puſtynią. SkarŻyw 167.W charakterystycznych połączeniach: gabać kapłanow, kościoł, ludzi(e) (3), mistrza, narody, sąsiadow; gaba(ją) czarci (szatan) (2).
gabać kogo (1): Uxorem alterius vexare, Gábáć cudzą żonę. Mącz 491d.
W charakterystycznych połączeniach: gabać człowieka; gaba(ją) boleść, robaczki, spanie, ucisk złych rzeczy.
W charakterystycznych połączeniach: gabać mężczyznę; gaba boża kaźń, gorączka, kamień (3), ograżka (2), piasek.
W charakterystycznych połączeniach: gaba nieprzyjaciel, pobudki nieczyste, Wenus (2), zapalenie cielesne.
gabać o co (3): Na oſtátek pozwáną ſtronę/ ieſliby ią kto inny o tęż rzecz potym gábał o ktorą on żáłował/ záſtępowáć będźie powinien GroicPorz v3, h4v; UstPraw H.
W charakterystycznych połączeniach: gabać rękojmię, Skaźń (2); gabać o granice, o rzecz (2).
Synonimy: 1. dokuczać, dolegać, dręczyć, gryźć, męczyć, ściskać, trapić, trestać, uciągać.
Formacje współrzędne: nagabać, przegabać, przenagabać; przenagabawać; przenagabywać; zagabnąć.
MM