[zaloguj się]
[pdf]

MŁODZIK (8) sb m

-o- (2), -ó- (1); -o- Mącz; -o- : -ó- WyprPl (1:1).

Fleksja
sg pl
N młodzik młodzikowie
A młodziki

sg N młodzik (3). ◊ pl N młodzikowie (2). ◊ A młodziki (3).

Sł stp, Cn notuje, Linde XVII (z Cn) – XVIII w.

1. Młody człowiek płci męskiej; iuvenculus Calep; iuvencus Cn (5): Owſzeki te młodziki pilnie ciągnie ktemu/ Ze we wſzytkich cnych ſpráwach rowni naſtárſzemu. PaprPan H3, G, R3v; Calep 572; Naydźieſz przy młodych dworách gálánty/ przechyry/ [...] Co młodźiki do wſzego złego pobudzáią KlonWor 55.
2. Młode zwierzę (2): Fráſzkáć młódźik: toć to koń/ który doświadczony/ Y ieſt w lećiéch doyźrzáłych dobrze ſtánowiony. WyprPl B4, B4.
3. Nowicjusz, człowiek niedoświadczony, niewprawny; tiro Mącz, Cn (1): Tyro, Nowy żołnierz/ młodźik/ nowak Mącz 471b.

Synonimy: 1. chłopeczek, chłopiaszek, chłopiąteczko, chłopiątko, chłopiec, chłopieczek, chłopię, młokos, okrzos, syn, szpiczak, wyrosłek; 3. nowak.

Cf MŁODY, MŁODZIC, [MŁODZIEC], MŁODZIENIC, MŁODZIENIEC, MŁODZION, MOŁOJEC

JB